Tym razem nasza bohaterka pochodzi z Gostynina. Jej życiowe kierunki wyznaczał futbol. Zaczęło się od podwórkowej pasji, czyli mieszanki kibicowania oraz kopania z innymi dzieciakami. Natomiast dzisiaj nasza bohaterka ma do opowiedzenia ciekawą historię, łączącą pasję oraz przekonanie, że sport nadaje życiu odpowiednie tempo.

Jak połączyć harcerstwo, piłkę ręczną i cyberbezpieczeństwo? Odpowiedź można znaleźć w warszawskiej dzielnicy Włochy. To stamtąd wywodzi się nasz kolejny bohater, Bartek Bajda. Harcmistrz ze słabością do gier planszowych i eksplorowania nowych miejsc.

W wieku 16 lat postanowił, że zostanie boiskowym „sprawiedliwym”. Michał Kuczyński ma słabość do piłki nożnej, ale od kilku lat dużo lepiej odnajduje się nie jako zawodnik, lecz piłkarski sędzia! Podobnie jest z wolontariatem, do którego nasz bohater ma słabość i z chęcią uczestniczy w kolejnych, futbolowych przedsięwzięciach.

Drugi weekend lutego minął pod znakiem Turnieju o Puchar Prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej. Podczas czwartej edycji wydarzenia swój debiut w roli wolontariuszki zaliczyła Wiktoria Szymańska. Studentka z Poznania jechała do Warszawy w nieznane. Szybko się jednak okazało, że po raz kolejny zadziałało nasze hasło: Łączy nas piłka!

Przyszedł czas poznać jedną z naszych rekruterek do finału Ligi Europy UEFA w Gdańsku. Natalia Raczyńska to osoba, o której śmiało można napisać więcej niż jeden tekst. A wszystko za sprawą jej aktywności, która wykracza poza wszelkie schematy. Nawet na pohybel czasom COVID-19, na które nasza bohaterka również znalazła swój sposób.

Zaczęło się od piłki ręcznej, później stadion piłkarskiej Cracovii aż po parter, dbając o jakość... ekstraklasowej murawy. Teraz jest mikrofon, zarówno w wersji sportowej, jak i radiowej. A na horyzoncie rekrutacje, które wielu otworzą drogę do gdańskiego finału. Przedstawiamy historię Filipa Klibera, który to wszystko przeszedł, bądź zaraz przejdzie.

Bydgoszcz. To właśnie tu żyją Dorota Glaza i Karolina Jaruszewska. Osoby, które wolontariat znają zarówno z własnego doświadczenia sprzed lat, jak i obecnych, zawodowych obowiązków. Obie uśmiechnięte, z optymizmem podchodzące do codzienności. I jak to często bywa, z pozytywną opinią o wolontariacie sportowym.