Tytuł najlepszej polskiej piłkarki smakuje wybornie?

Oczywiście. Dla mnie ważne jest to, że wybrały mnie same piłkarki. Zawsze to miło, gdy doceniają cię koleżanki z boiska. Cieszę się, dziewczyny widzą i słyszą co się dzieje u mnie.

Rok 2015 był dla ciebie bardzo udany. Zostałaś najlepszą bramką Ligi Mistrzyń, Ligue 1, zagrałaś w finale LM. W domu potrzebujesz coraz więcej miejsca na te trofea…

Spokojnie, to dopiero początek. Poza tym, niedawno się przeprowadziłam i mam w domu dużo pustych półek (śmiech). A tak poważnie, to za dużo tych trofeów na razie nie zdobyłam. Póki co, zostałam doceniona indywidualnie, a nie drużynowo. Mam nadzieję, że to się zmieni w tym roku i wreszcie coś wygramy. Nie będę mówić o wielkich planach. Lepiej twardo stąpać po ziemi i robić wszystko, żeby po prostu wygrywać. Gdy przyjechałam do Francji usłyszałam „petit a petit l'oiseau fait son nid” (dosłownie: krok po kroku ptaszek znajdzie daszek)... i tego się trzymam (śmiech).

Jesteś już rozpoznawalna w Paryżu? Zdarza ci się, że ktoś zaczepia cię na ulicy?

Piłka kobieca we Francji jest dużo popularniejsza niż u nas, więc takie rzeczy oczywiście się zdarzają. Pamiętam, że dzień po finale Ligi Mistrzyń ktoś zaczepił mnie na ulicy i dał mi gazetę z moim zdjęciem na okładce. To jest oczywiście bardzo miłe, ale ja jakoś szczególnie nie dbam o rozpoznawalność. Oczywiście, jeśli ktoś mnie zaczepi, to chętnie porozmawiam. Wolę jednak siedzieć w cieniu (śmiech).

Czego można ci życzyć na 2016 rok?

Przede wszystkim zdrowia. Jak będzie zdrowie, to będzie można się dalej zastanawiać. Ja nie wybiegam za bardzo w przyszłość i z dnia na dzień staram się robić wszystko jak najlepiej umiem. Po prostu…

Cały wywiad z Katarzyną Kiedrzynek można przeczytać >>>TUTAJ<<<.

Rozmawiał Kacper Zieliński