Dlaczego zdecydował się Pan ponownie kandydować na Prezesa?
Odpowiadając żartobliwie, mógłbym powiedzieć, że przywykłem do prezesury, ale serio mówiąc, motywem były trzy kwestie: chęć dokończenia dzieła jubileuszu 105-lecia MZPN, sfinalizowania wielkiego wyzwania jakim są przyszłoroczne mistrzostwa Europy U-21, których główne fakty sportowo-organizacyjne będą miały miejsce w Krakowie, no, i chęć aktywnej obecności na zjeździe sprawozdawczo-wyborczym, na którym delegaci MZPN maja istotna role do odegrania.

Dlaczego Pański pomysł na prowadzenie wojewódzkiego związku jest najlepszy?
Nie uważam, że mój sposób na zarządzanie wojewódzkim związkiem jest jedyny i niepowtarzalny, aliści dla środowiska piłkarskiego Małopolski okazał się najbardziej atrakcyjny. Wypływa z realnych aspiracji piłkarstwa profesjonalnego i amatorskiego, gwarantuje kontynuację sprawdzonych rozwiązań organizacyjnych, umożliwia uruchamianie zasobów materialnych samorządów dla rozwoju dyscypliny.

Co jest priorytetem na pierwsze miesiące Pańskiej kolejnej prezesury?
Najważniejsze zadanie to przeprowadzenie jubileuszowych imprez 105-lecia, w tym uroczystej akademii w Filharmonii im. H. Szymanowskiego, meczu Kraków – Lwów, wznawiającego rywalizację zapoczątkowaną przed 105 laty, ogłoszenie plebiscytu na „Jedenastkę Stulecia MZPN”, reorganizacja struktur sędziowskich w województwie, stworzenie programu rozwoju futbolu kobiecego w Małopolsce.

Jakie widzi Pan przed sobą wyzwania?
Najważniejsze wyzwanie to uruchomienie procesów rozwojowych na terenach piłkarsko zapóźnionych (powiaty-miechowski, gorlicki, proszowicki, chrzanowski), a także stworzenie struktury organizacyjnej reprezentującej interesy 40 klubów dzielnicowych Krakowa (Forum Klubów Dzielnicowych)

Co jest najmocniejszą stroną Pańskiego WZPN i co zamierza Pan rozwijać?
Siła naszego wojewódzkiego związku bierze się przede wszystkim z masowości dyscypliny i jej trwałej dynamiki rozwojowej(w kadencji 2012-2016 przybyło 88 klubów piłkarskich!), a także z wiekowej tradycji kulturotwórczej, silnego etosu samorządności. W 13 podokręgach i dwóch okręgach pracuje armia społecznych działaczy, oddanych dyscyplinie, efektywnie koordynujących rozwój piłki klubowej, umiejętnie wykorzystujących lokalne źródła finansowania piłkarstwa na swoim terenie (dotacje samorządowe i mali i średni przedsiębiorcy).

Jak związek zamierza współpracować z małymi klubami i w jaki sposób chce im pomóc?
Kluby o niskim stopniu zorganizowania mogą liczyć przede wszystkim na żywą więź ze strukturami podokręgowymi MZPN, które organizują modele współzawodnictwa na swoim terenie (1 lub 2 powiaty) i służą pomocą szkoleniową. W niektórych ogniwach np. na terenie powiatów tarnowskiego, bocheńskiego, brzeskiego i dąbrowskiego, kluby wyręczane są w obowiązkach rozliczania delegacji sędziowskich przed urzędami skarbowymi. W powiecie ziemskim krakowskim związek organizuje na swój koszt letnie mistrzostwa klubów wiejskich. Z własnych zasobów przekazuje MZPN sprzęt sportowy  dla najbardziej potrzebujących klubów.

Jaką ma Pan wizję rozwoju piłki kobiecej i młodzieżowej?
Wizja to trawestacja klasycznego „teatru ogromnego”, a więc komplet zwycięstw reprezentacji Małopolski w turniejach Górskiego, Deyny, Smolarka i Jezierskiego, wprowadzenie czwartej drużyny do Centralnej Ligi Juniorów, wygranie finałów  MP juniorów młodszych i starszych, wygranie MP kobiet przez drużynę Uniwersytetu Jagiellońskiego, wejście do finałów MP reprezentacji dziewcząt U-13 i U-16…

Czego można Panu życzyć?
Armii sponsorów dla klubów, wysypu licznych Kapustków, podwojenia liczby widzów na meczach piłkarskich...