Przepisy Gry ustalone przez IFAB, które znamy z piłki nożnej, dopuszczają modyfikację w rozgrywkach osób niepełnosprawnych. Wymagania dla osób po amputacjach zatwierdzono podczas zjazdu WAFF (Światowej Federacji Amp Futbolu) w sierpniu 2005 roku. Przepisy dostosowujące reguły gry do tej odmiany futbolu liczą 15 Artykułów. Warto podkreślić, że do federacji należy coraz więcej związków narodowych. Poniższe modyfikacje zmieniają się, a w poszczególnych krajach występują różnice uwzględniające odmienność warunków lokalnych.

Artykuł 1, podobnie jak w Przepisach Gry, opisuje wymagania dotyczące pola gry. Żeby poprawić efektywności i dynamikę rozgrywek, zostało ono zmniejszone. Długość boiska powinna wynosić od 55 m do 70 m, a szerokość od 30 do 60 m. W Polsce jest to 60 m x 40 m z pięciometrową tolerancją. Linia boczna musi być dłuższa niż linia bramkowa. Pole bramkowe ma kształt prostokąta i wyznaczają go dwie linie prostopadłe do linii bramkowej w odległości 2,5 m od wewnętrznej strony każdego ze słupków. Rozciągają się one na 10 m w głąb pola gry. Ich końce połączone są linią równoległą do linii bramkowej. Od środka tej linii w odległości 1 m w głąb pola gry wyznacza się punkt karny. Koło środkowe ma średnicę 6 m, natomiast łuki pola rożnego promień 1,5 m. Bramki mają wymiary 2,5 m wysokości na 5,5 m szerokości w świetle.

Dozwolone zmiany powrotne

W każdej drużynie na boisku występuje siedmiu zawodników, z których jeden jest bramkarzem. Minimalna liczba graczy pozwalająca na rozpoczęcie gry to pięciu plus bramkarz. Jako piłkarza po amputacji uważa się zawodnika, który nie posiada kończyny dolnej w kostce lub powyżej oraz zawodnika, który nie posiada górnej kończyny w nadgarstku lub powyżej. Występuje również typ graczy określanych jako „Les Autres”, którzy definiowani są jako osoby posiadające całą kończynę, ale nie jest ona w pełni funkcjonalna. W każdej drużynie może być maksimum dwóch takich zawodników. Gracze nie mogą używać protez. W jednej chwili mogą być wykonane dwie wymiany pod warunkiem, że zostały zgłoszone sędziemu i odbywają się w przerwie w grze. Możliwe są wymiany powrotne. Jeśli bramkarz zostanie wykluczony, opuszcza on pole gry wraz z jednym z zawodników z pola, a na boisko wchodzi bramkarz rezerwowy.

Artykuł 4 opisuje dozwolone wyposażenie. Tutaj znajdziemy szczegółowe wytyczne określające konstrukcje kul, które zawodnicy mogą używać w czasie meczów. Muszą być oklejone taśmą w kolorze getrów na wysokość 40 cm od podstawy. Bramkarze, których ręka jest amputowana w nadgarstku, muszą tę rękę owinąć materiałem o kolorze odróżniającym się od strojów własnej drużyny. Kikut kończyny poniżej kolana musi być zakryty getrą.

Mecz prowadzony jest przez dwóch sędziów, którzy poruszają się wzdłuż linii bocznych. Sędzia przy strefach technicznych określany jest jako sędzia główny, a drugi jest jego asystentem. W turniejach międzynarodowych wyznaczany jest również rezerwowy arbiter, który wspomaga proces wymian i przerw na żądanie. Mecz trwa dwie połowy po 25 minut. W trakcie każdej z nich zespół może zgłosić 1-minutową przerwę. Przerwa między połowami nie może być dłuższa niż 10 minut.

Wrzut zastąpiony kopnięciem piłki

Rzut wolny pośredni dla drużyny atakującej w polu bramkowym jest wykonywany z linii tworzącej to pole najbliżej miejsca popełnienia przewinienia. Drużyna broniąca wykonuje rzuty wolne pośrednie i bezpośrednie z dowolnego miejsca w własnym polu bramkowym. Rzut od bramki może być wykonany przez bramkarza lub zawodnika z dowolnego miejsca w polu bramkowym poprzez kopnięcie nieruchomej piłki. Piłka jest prawidłowo wprowadzona do gry, gdy opuści pole bramkowe. Wrzuty są zastąpione kopnięciem piłki z miejsca, gdzie opuściła ona linię boczną. Zawodnicy drużyny przeciwnej muszą znajdować się minimum 6 m od piłki.

Gra niedozwolona i niewłaściwe postępowanie jest określone w modyfikacjach w Artykule 10. Reguły zabraniają wykonywania wślizgów. Wykonanie takiego zagrania jest karane rzutem bezpośrednim lub karnym, a winny zawodnik ukarany napomnieniem.

W przypadku kiedy jeden z graczy poślizgnie się i upadnie a piłka dotknie lub zostanie odbita jakąkolwiek częścią jego ciała lub kul, sytuacja taka skutkuje rzutem wolnym pośrednim dla drużyny przeciwnej. Bramkarze mogą wykonywać parady obronne połączone z upadkiem tylko z wykorzystaniem jednej rozłożonej ręki.

Kula naturalnym przedłużeniem ręki

Kule są traktowane jako przedłużenie ręki i jeśli dojdzie do rozmyślnego kontaktu kul z piłką, sędzia dyktuje rzut wolny bezpośredni z miejsca przewinienia. Jeżeli zawodnik drużyny broniącej użyje kul we własnym polu karnym w celu zagrania lub kontrolowania piłki, jego zespół zostanie ukarany rzutem karnym. Zagranie piłki kikutem zarówno przez bramkarza jak i zawodnika we własnym polu karnym skutkuje rzutem karnym, a w przypadku pozbawienia realnej szansy na zdobycie bramki lub bramki również wykluczeniem.

Pole bramkowe królestwem bramkarza

Bramkarz musi przez cały czas przebywać w polu bramkowym, a każde rozmyślne opuszczenie tego obszaru i wpływanie na grę jest karane rzutem wolnym bezpośrednim oraz napomnieniem, a w wyjątkowych przypadkach wykluczeniem (DOGSO). Podczas rzutów wolnych zawodnicy drużyny przeciwnej muszą znajdować się co najmniej 6 m od piłki. Podczas wykonywania rzutu karnego dodatkowo muszą znajdować się za linią piłki.

Jak wygląda sędziowskie podwórko Amp Futbolu w Polsce?

W tej chwili w naszym kraju jest pięciu sędziów posiadających uprawnienia do prowadzenia zawodów Amp Futbolu. W związku z dynamicznym rozwojem tej odmiany piłki nożnej ilość arbitrów będzie rosła. W tym roku powołano do życia Kolegium Sędziów przy związku sportowym zrzeszającym piłkarzy po amputacjach. W odróżnieniu od KS Futsalu czy Beach Soccera jest to organizacja poza strukturami KS PZPN. Polscy sędziowie mogą pochwalić się dużym sukcesem. Paweł Susek (KS Bielsko-Biała) w tegorocznych mistrzostwach świata prowadził mecz finałowy: Angola – Turcja.

Notował Michał Górka

Materiał pochodzi z najnowszego wydania magazynu „Sędzia”, który można pobrać TUTAJ.