Głównym celem projektu było zidentyfikowanie potrzeb uchodźców i barier w ich dostępie do sportu. Równie ważna była promocja europejskich rozwiązań w zakresie integracji przez sport, a szczególną uwagą zostały objęte kobiety.

Przez ostatni rok w Polsce, Anglii i Francji prowadzone były badania dedykowane uchodźcom oraz klubom o zasięgu lokalnym. W przypadku naszego kraju przebadanych zostało kilkaset osób, przebywających na co dzień w ośrodkach dla cudzoziemców na Mazowszu. Wyniki badań były zgodne dla wszystkich trzech państw. Okazuje się, że bez względu na to, o jakim kraju mówimy, większość uchodźców chce uprawiać sport, ale z pewnych przyczyn tego nie robi. Najczęściej brak aktywności wynika z niewiedzy odnośnie tego, gdzie znajdują się kluby i z faktu, że osoby te nie zdają sobie sprawy, że w ogóle mogą czynnie uczestniczyć w treningach.

Przez cały wtorek w Warszawie swoimi doświadczeniami w tym temacie dzielili się przedstawiciele związków piłkarskich, klubów, miast, organizacji pozarządowych, a także naukowcy badający społeczny aspekt sportu oraz – co najistotniejsze – sami uchodźcy. Nie brakowało ciekawych prezentacji i żarliwych dyskusji. O swoich inicjatywach wdrażanych w dużych obozach dla uchodźców opowiedzieli Grecy, z kolei przedstawiciele UEFA zwracali uwagę na granty dostępne dla Związków Piłkarskich na działania na rzecz sportowego angażowania i integrowania emigrantów.



Sport jest idealnym narzędziem do integracji. Szczególną rolę ma tutaj do spełnienia piłka nożna. To najpopularniejsza dyscyplina świata, która nie stawia właściwie żadnych wymagań osobom chcącym ją uprawiać. – Ludzie na całym globie znają zasady piłki i potrafią w nią grać. Wszyscy znamy te same gwiazdy futbolu. W łatwy sposób możemy też spotkać się na boisku – tłumaczy Krzysztof Jarymowicz z Fundacji dla Wolności, członka „Fare”. – Bariera wejścia w przypadku futbolu amatorskiego jest bardzo niska. Nie trzeba się nigdzie rejestrować, nie trzeba znać języka. Piłka nożna daje rzeczy, które trudniej osiągnąć w innymi drogami. Chodzi o poczucie bezpieczeństwa i przynależności, ale też po prostu o zrobienie czegoś dla siebie – dodaje.

Uchodźcom przebywającym w Polsce takie możliwości daje Etnoliga – projekt piłkarski dla wszystkich, którzy lubią grać w piłkę i chcą poznawać inne osoby. Rozgrywki łączą ludzi niezależnie od ich koloru skóry, płci czy wyznania. – Jesteśmy grupą kilkuset osób w różnym wieku. Migranci, Polacy, studenci, uchodźcy, biznesmeni, bezdomni… Wszystkie drużyny są mieszane, nie ma reprezentacji narodowych. W każdym zespole wspólnie grają kobiety i mężczyźni. System punktacji premiuje fair play i aktywność poza boiskiem – opowiada Jarymowicz, który jest koordynatorem Etnoligi. Organizatorzy rozgrywek starają się tworzyć wielokulturową społeczność. Ich aktywność nie ogranicza się wyłącznie do prowadzenia ligi. Osoby te pracują w ośrodkach dla cudzoziemców z młodzieżą, próbując ją aktywizować przez różnego rodzaju zabawy i sport.



Rafał Cepko

Fot. Krzysztof Jarymowicz, Jelena Čelebić