Regulamin jest dla wszystkich jednakowy, więc najprościej powiedzieć, że nie jedziemy do Estonii, bo… mieliśmy za mało punktów. Z Rosją zagraliśmy tak, jak chciałbym żeby ten zespół wyglądał w każdym meczu, jeśli chodzi o dyscyplinę taktyczną. To musi być nasza podstawa do innych aspektów. Dokładając do tego radość z gry, dobrą dyspozycję bramkarzy i oczywiście troszkę szczęścia, na które sobie zapracowaliśmy, można powalczyć nawet z najlepszym zespołem na świecie. Oczywiście zwycięstwo na terenie aktualnego mistrza świata, bez różnicy w jakiej dyscyplinie, to ogromne wyróżnienie i każdy z nas zapamięta je na bardzo długo.



Trener Marcin Stanisławski. FOT: Futsal Ekstraklasa.

Czego z tych wymienionych elementów zabrakło zatem w ostatnim meczu, z Francją, przegranym 3:1. Szczęścia? Sił?
Francja była tego dnia lepsza, bardziej pracowała na to szczęście i wygrała zasłużenie. Nam ten mecz dał jasny sygnał, jak wiele jeszcze pracy przed nami. Przede mną i każdym zawodnikiem z osobna. Zmęczenie było dla jednych i drugich takim samym problemem. Po prostu zagraliśmy słabiej od rywala i przegraliśmy. Szczegółowe wnioski zostawię dla siebie.

A jak ten turniej w Moskwie wyglądał „od kuchni”?
Impreza zorganizowana była właściwie „po rosyjsku”, czyli do niczego się nie można było doczepić. Wszystkie zespoły przebywały w tym samym hotelu o bardzo wysokich standardach. Dzięki temu, że przebywaliśmy w jednym miejscu można, było dzielić się wrażeniami z najlepszymi zawodnikami i trenerami na świecie. Dla nas, wśród których nie brakowało debiutantów – byłem nim także i ja – było to ogromne doświadczenie. A pochwały czy uwagi od trenera mistrzów świata to niesamowite wyróżnienie.



Chwilę wcześniej też spotkało Cię chyba duże wyróżnienie, bo wraz z drużyną klubową KP Łódź dotarłeś do ćwierćfinału Euro Winners Cup, plażowego odpowiednika Ligi Mistrzów.
Jest to ogromny sukces dla każdego z nas, choć trzeba zaznaczyć, że jest to radość zmącona, bo 5-6 miejsce było w naszym zasięgu (Polacy zajęli ostatecznie ósme miejsce – przyp. red.). Turniej z udziałem najlepszych zawodników na świecie, w każdej ekipie z czołowej ósemki prym wiedli Brazylijczycy, którzy robili różnicę i nieraz sami wygrywali mecze. Byliśmy absolutnym debiutantem w tym gronie i na dzień dobry wygraliśmy z finalistą poprzedniej edycji, włoskim Milano BS. W 1/8 finału wyeliminowaliśmy drużynę mistrza Szwajcarii, Sable Dancer Bern, prowadzoną przez ambasadora beach soccera na świecie, Angelo Shirinziego. U rywali było pięciu reprezentantów Tahiti, czwartego zespołu ostatniego mundialu. W pewnym momencie prowadziliśmy 6:1, a warto dodać, że przed turniejem odbyliśmy... sześć jednostek treningowych.

Wracając do reprezentacji. Ten zespół, który widzieliśmy w Moskwie, to już ta optymalna kadra Marcina Stanisławskiego?
Chciałbym żeby reprezentacja Polski w piłce plażowej to była zawsze najlepsza kadra na dany dzień. To nie powinna być reprezentacja Stanisławskiego, Kowalskiego czy Iksińskiego. To powinna być najlepsza kadra, składająca się z najlepszych zawodników. Zdaje sobie jednak sprawę, że chęci to jedno, a realia to drugie. Chciałbym, żeby byli w tej reprezentacji zawodnicy przygotowani mentalnie, godni do wielu wyrzeczeń i poświęceń. Oczywiście zawsze na początku decyduje aspekt sportowy, ale później dochodzą dodatkowe kwestie.



Jakie najbliższe plany? Bo teraz zaczyna się dla „plażowiczów” gorący okres.
W klubach był krótki odpoczynek, bo większość kadrowiczów miała dwa ciężkie tygodnie. Teraz zaczynamy sezon ligowy, a reprezentacja oficjalny sezon już niestety zakończyła. Bardzo mi jednak zależy na tym, by rozegrać jeszcze dwumecz z jakimś solidnym rywalem, na którymś z obiektów krajowych. Być może uda się to w sierpniu, rozmowy w tej sprawie są w toku.

Rozmawiał Tadeusz Danisz