Nazwa drużyny: Turcja

Miejsce w rankingu FIFA: 21

Jak zagrała w eliminacjach EURO 2016: Turcja zmagania w grupie A zakończyła na trzecim miejscu, jednak jako najlepsza drużyna spośród wszystkich „trzecich” zespołów, uniknęła baraży. W eliminacjach przegrała jedynie pierwsze dwa mecze, w pozostałych tracąc tylko 4 bramki.

Największy sukces na mistrzostwach Europy: W 2008 roku na turnieju w Austrii i Szwajcarii Turcja dotarła aż do półfinału, gdzie uległa reprezentacji Niemiec po fenomenalnym meczu zakończonym wynikiem 2:3. Bramka Philippa Lahma z 90  minuty zadecydowała, że to Niemcy zmierzyli się w wielkim finale z Hiszpanami.

Sylwetka trenera: Fatih Terim to żywa legenda tureckiego futbolu. Jeszcze jako piłkarz przez 17  sezonów występował w lidze tureckiej notując zawrotną ilość 473 występów (większość w barwach Galatasarayu Stambuł). 51 razy grał w narodowych barwach, a w 35 z nich przywdziewał kapitańską opaskę. Karierę trenerską Fatiha Terima można podzielić pomiędzy dwie drużyny, z którymi osiągał niesamowite wyniki. Kadra narodowa i Galatasaray, bo o nich mowa trzykrotnie zatrudniały Terima na stanowisko trenera, a ten przyniósł im nie lada sukcesy. Z klubem wygrał w 2000 roku Puchar UEFA, co jest pierwszy międzynarodowym sukcesem tureckich drużyn w historii. Jest autorem historycznego półfinału EURO 2008, a także awansu na EURO 1996 i 2016. Prowadzona przez niego reprezentacja Turcji zagrała też w barażach Mistrzostw Świata w 2006 roku.

Sylwetka największej gwiazdy: Najlepszy, najdroższy i najgroźniejszy zawodnik w drużynie. Kapitan, który strzelał bramki na pamiętnym EURO 2008. Po prostu Arda Turan, jeden z najlepszych piłkarzy w historii Turcji. W eliminacjach skrzydłowy FC Barcelony nie powalał statystykami, jednak można zrzucić to na karb braku gry. 28-latek od lipca nie wystąpił w żadnym meczu innym niż reprezentacji przez karę nałożoną na jego obecny klub. W styczniu jednak wraca i na EURO z pewnością będzie w świetnej dyspozycji. Zawodnik, za którego Katalończycy zapłacili 34 miliony euro to piłkarz, którego niełatwo będzie zatrzymać.

Bilans reprezentacji Polski z Turcją: 17 spotkań: 11 zwycięstw, 3 remisy, 3 porażki. Bilans bramkowy: 39-12.

Nazwa drużyny: Irlandia

Miejsce w rankingu FIFA: 31 miejsce

Jak zagrała w eliminacjach EURO 2016: Reprezentacja Irlandii grała w grupie D eliminacji z Polską i ostatecznie zajęła trzecią lokatę. Piłkarze Martina O'Neilla zmierzyli się więc w barażach z Bośnią i Hercegowiną. W pierwszym meczu padł remis 1:1, a oba gole zostały strzelone w ostatnich 10 minutach meczu. W rewanżu na Aviva Stadium zawodnicy Martina O'Neilla zwyciężyli po dwóch trafieniach niezawodnego Jona Waltersa.

Największy sukces na mistrzostwach Europy: Irlandczycy grali na mistrzostwach dwukrotnie. W 1988 roku zajęli trzecie miejsce w grupie, a na EURO 2012 w Polsce i na Ukrainie lepsze były drużyny Hiszpanii, Włoch i Chorwacji.

Sylwetka trenera: Martin O'Neill urodził się 1 marca 1952 roku w Irlandii Północnej i jako szkoleniowiec odnosił sukcesy w Leicester City i Celtiku. Ze szkockim klubem O'Neill awansował w 2003 roku do finału Pucharu UEFA. Pod wodzą O'Neilla reprezentacja Irlandii rozegrała 23 spotkania i 9 wygrała, 9 zremisowała i 5 przegrała. W przeszłości szkoleniowiec Irlandii sprowadził w klubie Artura Boruca.

Sylwetka największej gwiazdy: Być może Robbie Keane nie jest aktualnie najlepszym piłkarzem Irlandii, ale jest to absolutnie największa gwiazda i piłkarska legenda "The Bhoys in Green". W drużynie narodowej Keane rozegrał ponad 140 spotkań, a swój debiut zaliczył 17 lat temu! W tym czasie w barwach Irlandii strzelił 67 goli. Na piłkarską emeryturę Keane wybrał sobie MLS i występy w Los Angeles Galaxy, w barwach którego prezentuje się nadzwyczaj dobrze.

Historia meczów reprezentacji Polski z Irlandią: 27 meczów: 11 zwycięstw, 10 remisów, 6 porażek, bilans bramek 43-29.

Nazwa drużyny: Islandia

Miejsce w rankingu FIFA: 36

Jak zagrała w eliminacjach EURO 2016: Eliminacje to prawdziwy popis Islandczyków. W jednej z najmocniejszych grup, gdzie za przeciwników mieli: Holandię, Turcję, Czechów, Łotwę i Kazachstan - kwalifikacje do Euro, uzyskali jako pierwsi (drudzy w Europie, po Anglii). Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że Islandczycy dwukrotnie pokonali Holendrów. 2:0 u siebie, w Reykjaviku, po golach Gylfiego Sigurdssona i 1:0 w Amsterdamie (również po trafieniu Sigurdssona).

Największy sukces na mistrzostwach Europy ogólnie: brak (pierwszy awans w historii).

Krótka sylwetka trenera: Lars Lagerbaeck, ur. 16.07.1948. Kiedy przyleciał do Reykjaviku, żeby podpisać kontrakt z tamtejszą federacją, Islandia była niżej w rankingu FIFA, niż… Liechtenstein. Lagerbaeck sprawdził tylko kadrę pierwszej reprezentacji, usłyszał o zdolnej młodzieży z reprezentacji do lat 21 i zdecydował się podpisać umowę. To miał być dla niego trenerski detoks. Odpoczynek dla umysłu, po nie najłatwiejszych miesiącach pracy w pełnej chaosu Nigerii, gdzie musiał poskromić piłkarzy o wielkim ego i często, także o dość luźnym podejściu do zawodu. Islandzkie powietrze szybko zaczęło mu służyć. Eliminacje do mundialu w Brazylii zakończyły się największym sukcesem w historii kraju. Mała, 300-tysięczna wyspa, świętowała awans do baraży, dystansując w grupie: Norwegię, Słowenię, Cypr i Albanię. Lagerbaeck tak tłumaczył tę islandzką metamorfozę, w rozmowie dla naszego portalu, z listopada 2014 roku:

- Kluczem do sukcesu była ich mentalność. Ogromna chęć do pracy. Rozwoju. Ponadto oni są bardzo dumni z reprezentowania swojego kraju, więc nieco łatwiej jest ich zmotywować. To wynika z ich wychowania.

Co więcej, piłkarze Lagerbaecka, mimo że wielu z nich gra w poważnych klubach, nie zwykli narzekać. Nawet jeśli przed ważnym meczem eliminacyjnym z Cyprem w 2013 roku, musieli spędzić 6 godzin na lotnisku w Londynie. Nikt nie zająknął się nawet słowem. 

67-letni Szwed, magister nauk politycznych i ekonomii, po awansie do Euro, w genialnym stylu i to z arcytrudnej grupy, został obwołany na Islandii bohaterem narodowym. Dziennikarze pytali go nawet, czy nie chciałby w przyszłości wystartować w wyborach prezydenckich, bo zwycięstwo miałby murowane. On jednak z typową dla siebie skromnością i wzrokiem łagodnego baranka, odpowiedział: „Bohaterami byli Martin Luther King czy Nelson Mandela, a nie ja. Mnie po prostu trafiła się zdolna generacja piłkarzy”.

Sylwetka największej gwiazdy: Gylfi Sigurdsson na Islandii ma status Davida Beckhama, który przejął po Eidurze Gudjohnsenie. Reklamuje wszystko, od Pepsi po Premier League, a jego żona to była miss kraju. W młodym wieku, bo już jako 15-latek, opuścił rodzinny Hafnarfjordur i wyjechał do akademii Reading, gdzie przechodził przez kolejne szczeble szkolenia. Wraz z nim, do Anglii pojechali także jego rodzice, a ojciec, Sigurdur Adalsteinsson, zarządzał swoim rybnym interesem za pośrednictwem laptopa i komórki. Nie chcieli puszczać syna samopas, by zapewnić mu „miękkie lądowanie” na Wyspach Brytyjskich. Dziś, Gylfi mimo statusu gwiazdy w Swansea i Premier League, sam angażuje się w rodzinny biznes, a jego firma zajmuje się między innymi: połowem dorszy, gładzicy i zająców morskich.

Historia meczów reprezentacji Polski z Islandią: 6 meczów, 5 zwycięstw Polski, 1 remis. Bramki: 13-5.

Nazwa drużyny: Walia

Miejsce w rankingu FIFA: 17

Jak zagrała w eliminacjach EURO 2016: Walia przez eliminacje EURO 2016 przeszła jak burza, dzielnie dotrzymując kroku Belgii, która jest przecież na pierwszym miejscu w rankingu FIFA. Podopieczni Chrisa Colemana zdobyli 21 punktów (Belgia – 23), dzięki sześciu zwycięstwom, trzem remisom i zaledwie jednej porażce. Bilans bramkowy: 11-4. Najlepszym strzelcem zespołu był z dorobkiem siedmiu goli Gareth Bale.

Największy sukces na mistrzostwach Europy: Mimo że Walia wydała na świat wielu fantastycznych piłkarzy, na czele z Markiem Hughesem, Ianem Rushem, Johnem Toshackiem i Ryanem Giggsem, to nigdy nie zakwalifikowała się na mistrzostwa Europy. Teraz ta sztuka udała się po raz pierwszy w historii, pod dowództwem Garetha Bale’a i kapitana Aarona Ramsey’a. Przed Walią wspaniała przygoda, ale i wyzwanie. „Smoki” już nie mogą się doczekać!

Sylwetka trenera: Chris Coleman trenerem reprezentacji Walii jest od stycznia 2012 roku. Zanim został szkoleniowcem, grał oczywiście w piłkę. Był środkowym obrońcą, ale czasami grywał także… w ataku. Karierę piłkarską zaczął jako junior w angielskim zespole Manchesteru City. W 1987 podpisał pierwszy profesjonalny kontrakt z walijską drużyną Swansea City. W klubie ze swojego rodzinnego miasta Coleman występował przez następne cztery lata, rozgrywając blisko 200 spotkań. Następnie grał jeszcze w Crystal Palace, Blackburn Rovers i Fulham.W reprezentacji Walii zadebiutował 29 kwietnia 1992 roku w meczu towarzyskim z Austrią, strzelając jedynego gola dla swojej drużyny (1:1). Narodowych barw bronił w 32 spotkaniach, był podporą defensywy, ale zdobył też cztery bramki. W październiku 2002 roku dołączył do sztabu trenerskiego zespołu Fulham, kiedy głównym menedżerem był Jean Tigana. Francuskiego szkoleniowca zwolniono z pracy w kwietniu 2003 roku, na pięć kolejek przed zakończeniem sezonu, a tymczasowym opiekunem został Coleman. Uratował klub przed spadkiem z angielskiej ekstraklasy, dzięki czemu został pełnoprawnym menedżerem. Na cztery sezony. Latem 2007 roku Coleman został szkoleniowcem hiszpańskiego zespołu Real Sociedad, a następnie prowadził także Coventry City i Larisę. Praca z reprezentacją Walii to dla niego największe wyzwanie w karierze, a zakwalifikowanie się na mistrzostwa Europy we Francji, to na razie największy sukces.

Sylwetka największej gwiazdy: Gareth Bale. Wybór nie może być inny. Skrzydłowy Realu Madryt jest jednym z najlepszych piłkarzy na świecie. Niesamowicie szybki, nieszablonowy, z kapitalnym dryblingiem i atomowym uderzeniem lewą nogą. W końcu „Królewscy” zapłacili za niego Tottenhamowi – według agenta FIFA Ernesta Bronzettiego – aż 91,2 miliona euro.

Ma w swoim dorobku kilka rekordów, między innymi jest najmłodszym reprezentantem swojego kraju w historii i najmłodszym zdobywcą gola. Eliminacje EURO 2016 zakończył jako najlepszy strzelec Walii, a w obecnym sezonie również błyszczy formą. We Francji może rozegrać turniej życia.

Historia meczów reprezentacji Polski z Walią: 8 meczów, 5 zwycięstw, 2 remisy i 1 porażka. Bilans bramek: 10-5

Nazwa drużyny: Albania

Miejsce w rankingu FIFA: 38

Jak zagrała w eliminacjach EURO 2016: Losy awansu w przypadku Albanii ważyły się do ostatniej kolejki. Wobec porażek z Portugalią i Serbią u siebie w Elbasanie, awans dał podopiecznym Gianniego De Biasiego dopiero wygrany mecz z Armenią w Erewaniu, 3:0. Tym samym, Albańczycy wyprzedzili w grupie Duńczyków, Serbów i Ormian, ustępując w tabeli jedynie Portugalii.

Największy sukces na mistrzostwach Europy ogólnie: brak (pierwszy awans w historii).

Sylwetka trenera: Gianni De Biasi, ur. 15.06.1956. „Kiedy mówiłem, że Albania jest w stanie awansować, śmiano się ze mnie” - powiedział De Biasi, po powrocie do Tirany z Erewania, gdzie tysiące ludzi wiwatowało jego piłkarzy, po zwycięstwie nad Armenią, dającym historyczny, pierwszy awans do imprezy mistrzowskiej. „Drogi Gianni, żadne słowa nie oddadzą mojej wdzięczności do Ciebie” - tymi słowami rozpoczął uroczyste spotkanie z drużyną, premier Albanii i wielki kibic piłki nożnej, Edi Rama. 

Albańczycy go pokochali. Dzisiaj włoski szkoleniowiec ma w ich kraju status bóstwa. Może nie płacić za rachunki w restauracjach, przejeżdżać na czerwonym świetle bez konsekwencji (chociaż to akurat w Albanii norma) i jeździć komunikacją bez biletu. Wszystko i tak, uszło by mu na sucho. Awansował z drużyną do Euro. Po raz pierwszy. Reszta się nie liczy.

Ale i De Biasi czuje się w Albanii dobrze. W marcu tego roku otrzymał nawet obywatelstwo, pokazując tym samym, że praca w kraju, spowitym przez wiele lat dyktaturą Hodży, to dla niego coś więcej, niż tylko trenerski epizod. 

Sylwetka największej gwiazdy: Lorik Cana to może nie najlepszy piłkarz tej kadry, ale z pewnością - najważniejszy. Szef zespołu na boisku i poza nim. Kapitan, którego szanuje i słucha każdy z piłkarzy w kadrze De Biasiego. Z urodzenia Kosowianin, kibic stołecznego KF Prisztina, gdzie grał jego ojciec, za którym później - w wieku 14 lat, wyjechał do Szwajcarii.

Kiedy podczas meczu z Serbią w Belgradzie, w październiku zeszłego roku, doszło do zamieszek na murawie, wywołanych przez Drona z flagą „Wielkiej Albanii”, jeden z serbskich kibiców zaatakował Bekima Balaja. W całym tym chaosie, szybko odnalazł się Cana, który rzucił się z pięściami na krewkiego Serba, pacyfikując jego zapędy na płycie boiska. Obrazki walczącego w obronie albańskiej flagi Cany, szybko obiegły cały świat, a sam zawodnik w oczach rodaków urósł do rangi bohatera narodowego. 

- Dzisiaj zrobiłbym to samo. Obawiałem się o bezpieczeństwo moich kolegów z drużyny. Kiedy jesteś kapitanem, w dodatku jednym z najstarszych zawodników w zespole, traktujesz tych chłopaków, jak rodzinę. Kiedy ktoś wbiega na boisko i chce im zrobić krzywdę, to normalne, że instynktownie ruszasz w ich obronie” - wyjaśnił całe zajście Cana, w rozmowie z brytyjskim dziennikarzem.

Historia meczów reprezentacji Polski z Albanią: 11 meczów. 7 zwycięstw, 3 remisy, 1 porażka. Bramki: 14 - 7.

Nazwa drużyny: Irlandia Północna

Miejsce w rankingu FIFA 30

Jak zagrała w eliminacjach EURO 2016: Irlandczycy wygrali rywalizację w grupie F wygrywając 6 spotkań, 3 remisując i tylko raz uznając wyższość przeciwników(na wyjeździe z Rumunią). W 10 spotkaniach eliminacyjnych strzelili 16 bramek, a stracili 8. Awans piłkarze z Wysp Brytyjskich zapewnili sobie na kolejkę przed końcem, jako szósta ekipa spośród tych biorących udział w eliminacjach.

Największy sukces na mistrzostwach Europy: Reprezentacja Irlandii Północnej po raz pierwszy zagra w finałach Mistrzostw Europy

Sylwetka trenera: Michael O’Neill urodził się 5 lipca 1969 roku w Portadown w Irlandii Północnej. Niemal przez całą karierę piłkarską występował na Wyspach Brytyjskich, głównie w Anglii, ale także w Szkocji i klubach z ojczyzny. W 2004 roku zakończył karierę piłkarską, a już w 2006 prowadził swój pierwszy zespół. Po dwóch latach zamienił szkockie Brechin City na irlandzkie Shamrock Rovers, które doprowadził w roku 2010 do pierwszego od 16 lat mistrzostwa. The Hoops pod jego wodzą zostali pierwszą irlandzką drużyną, która dotarła fazy grupowej europejskich pucharów. W sezonie 2011/2012 w Lidze Europy pokonali Partizan Belgrad w eliminacjach, jednak w rywalizacji z Tottenhamem, Rubinem Kazań i PAOK’iem Saloniki nie zdobyli nawet punktu. Od grudnia 2011 roku jest selekcjonerem reprezentacji Irlandii Północnej, a jego największym sukcesem jest awans na EURO 2016.

Sylwetka największej gwiazdy: Szósty najlepszy strzelec eliminacji, czyli Kyle Lafferty najbardziej wyróżnił się spośród podopiecznych O’Neilla w tych rozgrywkach. Z siedmioma bramkami na koncie i jedną asystą był prawdziwym liderem zespołu, a trafienia z Finladnią czy z Węgrami dawały bezcenne punkty. W wieku 28 jest już wiceliderem klasyfikacji strzelców wszechczasów reprezentacji Irlandii Północnej i brakuje mu tylko 7 trafień do lidera. Mierzący 193 centymetry wzrostu napastnik jest obecnie zawodnikiem Norwich City, grającego w angielskiej Premier League. W roku 2010 strzelił bramkę na Stadionie Śląskim w zremisowanym meczu eliminacji Mistrzostw Świata przeciwko Polsce.

Bilans reprezentacji Polski z Irlandią Północną: 9 meczów: 3 zwycięstwa, 2 remisy i 4 porażki. Bilans bramkowy: 13-13