Jan Banaś (ur. 29.03.1943 r., 31/7) – zdobywca bramki dla Górnika Zabrze w półfinale Pucharu Zdobywców Pucharów (1970). Był bohaterem rewanżowego meczu z Bułgarią (3:0) w eliminacjach Igrzysk Olimpijskich 1972, w którym strzelił dwa gole i zaliczył asystę. Zdobył też bramkę w meczu z Anglią w Chorzowie (2:0) w eliminacjach mistrzostw świata 1974.

Lucjan Brychczy (ur. 13.06.1934 r., 58/18) – uczestnik turnieju finałowego Igrzysk Olimpijskich (1960). Legenda Legii Warszawa. Nosił pseudonim „Kici” (po węgiersku „Mały”), skromne warunki fizyczne nadrabiał przebojowością, szybkością i niekonwencjonalnymi zagraniami. Jeden z najbardziej długowiecznych polskich piłkarzy, jego pierwszy i ostatni mecz w Legii dzieliło prawie 18 lat. Jego trzy gole w ćwierćfinałowych meczach z Galatasaray Stambuł dały Legii awans do półfinału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (1969/70). Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Gerard Cieślik (ur. 29.04.1927 r., zm. 03.11.2013 r., 45/27) – uczestnik turnieju finałowego Igrzysk Olimpijskich (1952). Legenda chorzowskiego Ruchu. Autor dwóch bramek w historycznym meczu z ZSRR (2:1, 1957). Piłkarz 50-lecia PZPN w plebiscycie organizowanym przez tygodnik „Piłka Nożna” w 1969 roku. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Jan Domarski (ur. 28.10.1946 r., 17/2) – uczestnik turnieju finałowego mistrzostw świata (1974), srebrny medalista mundialu (1974). Strzelił jednego z najważniejszych goli w historii polskiego futbolu, jego trafienie dało nam remis z Anglią na Wembley (1:1, 1973) i zapewniło awans do finałów mistrzostw świata po 36 latach przerwy. Rok później na niemiecki mundial pojechał tylko w roli zmiennika Andrzeja Szarmacha, po raz ostatni w drużynie narodowej wystąpił właśnie w tym turnieju, w słynnym „meczu na wodzie” z RFN (0:1).

Dariusz Dziekanowski (ur. 30.09.1962 r., 63/20) – uczestnik turnieju finałowego mistrzostw świata (1986). Gwiazda reprezentacji Polski do lat 18, prowadzonej przez Henryka Apostela, która dwa lata z rzędu (1980, 1981) zdobyła wicemistrzostwo Europy. Obdarzony znakomitą techniką oraz instynktem strzeleckim. Duży rozgłos przyniosły mu cztery gole jakie strzelił dla Celtiku FC w meczu z Partizanem Belgrad (5:4) w Pucharze Zdobywców Pucharów (sezon 1989/90). Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Jan Furtok (ur. 09.03.1962 r., 36/10) – uczestnik turnieju finałowego mistrzostw świata (1986). Legenda GKS Katowice, numer, z którym grał w katowickim klubie (9), został zastrzeżony i na zawsze przypisany Furtokowi. Do historii przeszedł jego zwycięski gol z San Marino w eliminacjach mistrzostw świata 1994 strzelony ręką. Na początku lat 90. czołowy napastnik niemieckiej Bundesligi (60 goli), wicekról strzelców Bundesligi w barwach HSV Hamburg (sezon 1990/1991).

Robert Gadocha (ur. 10.01.1946 r., 62/16) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1974) oraz Igrzysk Olimpijskich (1972). Złoty medalista Igrzysk Olimpijskich (1972). Na mistrzostwach świata w 1974  roku nie zdobył gola, ale zaliczył siedem asyst. W dowód uznania jego klasy znalazł się w najlepszej jedenastce mistrzostw świata. Jako pierwszy piłkarz ze „Srebrnej Drużyny” Kazimierza Górskiego dostał zgodę na zagraniczny transfer, wyjechał do francuskiego FC Nantes. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Mieczysław Gracz (ur. 03.08.1919 r., zm. 21.01.1991 r., 22/4) – legenda Wisły Kraków o pseudonimie „Messu”. Zagrał w pierwszym po wojnie międzypaństwowym meczu reprezentacji Polski (1947, porażka z Norwegią w Oslo 1:3). Autor 133 bramek w 163 meczach dla Wisły Kraków.

Andrzej Iwan (ur. 10.11.1959 r., 29/11) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1978, 1982), srebrny medalista mundialu (1982). Brązowy medalista mistrzostw Europy do lat 18 (1978). Na mundialu w Argentynie został najmłodszym uczestnikiem turnieju (miał 18 lat i 208 dni). Świetny drybler, niezwykle dynamiczny piłkarz.

Andrzej Juskowiak (ur. 03.11.1970 r., 39/13) – srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich (1992). Dołączył do Kazimierza Deyny (1972) i Andrzeja Szarmacha (1976) i także został królem strzelców piłkarskiego turnieju olimpijskiego. Na igrzyskach w Barcelonie strzelił 7 goli (w tym hat-trick w półfinałowym meczu z Australią).

Józef Kałuża (ur. 11.02.1896 r., zm. 11.10.1944 r., 16/7) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1938) oraz Igrzysk Olimpijskich (1924, 1936). Jako piłkarz zdobył z Cracovią pierwsze, historyczne mistrzostwo Polski (1921), zagrał także w pierwszym oficjalnym meczu międzypaństwowym reprezentacji Polski (18 grudnia 1921 roku, biało-czerwoni przegrali w Budapeszcie z Węgrami 0:1). Kapitan związkowy reprezentacji, która po raz pierwszy awansowała na mistrzostwa świata (1938), poprowadził także kadrę do czwartego miejsca na igrzyskach w Berlinie (1936).

Kazimierz Kmiecik (ur. 19.09.1951 r., 34/8) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1974) i Igrzysk Olimpijskich (1972, 1976). Srebrny medalista mundialu (1974) oraz złoty i srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich (1972, 1976). Czterokrotny król strzelców polskiej ligi, jeden z najlepszych strzelców w polskiej ekstraklasie (153 gole). Mimo dużej konkurencji w reprezentacyjnym ataku, ma trzy medale z wielkich imprez, choć głównie występował w nich w roli rezerwowego. Obdarzony niesamowitym instynktem strzeleckim.

Roman Kosecki (ur. 15.02.1966 r., 69/19) – brązowy medalista mistrzostw Europy do lat 18 (1984). W reprezentacji debiutował jako piłkarz drugoligowej Gwardii Warszawa. Grał m. in. w Galatasaray Stambuł, Atletico Madryt, FC Nantes, Montpellier i Chicago Fire. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Wojciech Kowalczyk (ur. 14.04.1976 r., 39/11) – srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich (1992). Zdobywca tysięcznej bramki w historii reprezentacji Polski (1999). Był gwiazdą reprezentacji olimpijskiej Janusza Wójcika, która na Igrzyskach w Barcelonie zdobyła srebrny medal, Kowalczyk na turnieju w Hiszpanii strzelił cztery gole (jeden z Katarem, dwa z Australią i jeden w finale z Hiszpanią).

Grzegorz Lato (ur. 08.04.1950 r., 100/45) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1974, 1978, 1982) i Igrzysk Olimpijskich (1972, 1976). Srebrny medalista (1974, 1982) i król strzelców mistrzostw świata (1974), złoty i srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich (1972, 1976). W sumie w trzech występach w finałach MŚ zdobył 10 bramek, co jest rekordem w historii polskich występów na mundialach. Jeden z najbardziej utytułowanych polskich piłkarzy. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Robert Lewandowski (ur. 21.08.1988 r., 108/57) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (2018) i mistrzostw Europy (2012, 2016). Rekordzista pod względem liczby zdobytych bramek w historii reprezentacji Polski, król strzelców kwalifikacji mistrzostw Europy i świata. Trafił do księgi rekordów Guinnessa po strzeleniu pięciu goli w ligowym meczu z VfL Wolfsburg w ciągu dziewięciu minut, był też pierwszym zawodnikiem w historii Bundesligi wchodzącym z ławki rezerwowych, który zdobył pięć bramek. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta

Jan Liberda (ur. 26.11.1936 r., 35/8) – dwukrotny król strzelców polskiej ligi. Jest jedynym Polakiem, który strzelił gola na legendarnym stadionie Maracana. Stało się to w 1966 roku w towarzyskim meczu z Brazylią (1:2) w obecności 130 tysięcy widzów. Przez prawie całą karierę związany z Polonią Bytom, w której rozegrał ponad 300 spotkań.

Włodzimierz Lubański (ur. 28.02.1947 r., 75/48) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1978) i Igrzysk Olimpijskich (1972), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich (1972). Najmłodszy debiutant w historii reprezentacji Polski, w meczu z Norwegią w Szczecinie (1963, 9:0) strzelił gola mając wtedy 16 lat i 188 dni. W 2003 roku uznany za najlepszego polskiego piłkarza 50-lecia UEFA. Jest laureatem nagrody Fair Play UNESCO – w meczu z Danią w 1977 roku w Chorzowie, w dogodnej sytuacji zrezygnował ze strzału i przeskoczył nad bramkarzem rywali, aby nie narazić go na kontuzję. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta, drugi najskuteczniejszy strzelec w historii kadry narodowej.

Arkadiusz Milik (ur. 28.02.1994 r., 48/13) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (2018) i mistrzostw Europy (2016). Jeden z najdrożej sprzedanych polskich piłkarzy. W seniorskiej reprezentacji Polski zadebiutował mając zaledwie 18 lat. Od tego czasu jest jednym z ważnych ogniw zespołu narodowego, zdobył bramkę w pamiętnym meczu z Niemcami (2:0) w kwalifikacjach Euro 2016. Obecnie występuje we włoskim SSC Napoli.

Mirosław Okoński (ur. 08.12.1958 r., 29/2) – obdarzony kapitalną techniką, jego atutami były także szybkość, błyskotliwość i przebojowość. W plebiscycie na najlepszego piłkarza Bundesligi w 1987 roku zajął drugie miejsce, przegrywając tylko z Uwe Rahnem. Król strzelców polskiej ligi (1983), uznany za jednego z najlepszych piłkarzy w historii Lecha Poznań.

Emmanuel Olisadebe (ur. 22.12.1978 r., 25/11) – uczestnik turnieju finałowego mistrzostw świata (2002). Pierwszy czarnoskóry piłkarz w historii reprezentacji Polski. Nigeryjczyk, który w 2000 roku otrzymał polskie obywatelstwo, a później poprowadził reprezentację Polski do finałów MŚ 2002. Z dorobkiem ośmiu bramek był najlepszym polskim strzelec tych kwalifikacji.

Teodor Peterek (ur. 07.11.1910 r., zm. 12.01.1969 r., 9/6) – uczestnik turnieju finałowego Igrzysk Olimpijskich (1936). Pięciokrotny mistrz Polski, dwukrotny król strzelców ligi polskiej, jeden z najskuteczniejszych napastników w historii polskiej ekstraklasy. Jego karierę przerwała II wojna światowa. Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako trener. Zmarł w styczniu 1969 roku.

Ernest Pol (ur. 03.11.1932 r., zm. 12.09.1995 r., 46/39) – uczestnik turnieju finałowego Igrzysk Olimpijskich (1960). Dziesięciokrotny mistrz Polski, legendarny napastnik Górnika Zabrze, którego stadion nosi jego imię. W reprezentacji kraju występował przez dziesięć lat. Trzy razy sięgał po tytuł króla strzelców polskiej ligi. Najskuteczniejszy piłkarz w historii polskiej ekstraklasy.

Henryk Reyman (ur. 28.07.1897 r., zm. 11.04.1963 r., 9/5) – uczestnik turnieju finałowego Igrzysk Olimpijskich (1924). Jeden z najwybitniejszych polskich piłkarzy ery przedwojennej. Legenda krakowskiej Wisły, której stadion dziś nosi jego imię. Po zakończeniu kariery członek kapitanatu reprezentacji Polski, a także jej selekcjoner.

Euzebiusz Smolarek (ur. 09.01.1981 r., 47/19 – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (2006) i mistrzostw Europy (2008). Jeden z najpopularniejszych polskich piłkarzy pierwszej dekady XXI wieku. Był blisko wyjazdu na mistrzostwa świata 2002, ale ostatecznie nie znalazł się w kadrze Jerzego Engela. Walnie przyczynił się do awansu na Euro 2008, zdobywając pamiętne dwie bramki w wygranym 2:1 meczu kwalifikacyjnym z Portugalią.

Włodzimierz Smolarek (ur. 16.07.1957 r., zm. 07.03.2012 r., 60/13) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1982, 1986), srebrny medalista mundialu (1982). Legenda łódzkiego Widzewa, dwukrotny mistrz Polski w barwach tego klubu. Świetnie wyszkolony technicznie, a przy tym niezwykle nieustępliwy, waleczny i zadziorny. Dziewięciokrotnie nosił opaskę kapitana reprezentacji Polski. Zmarł w marcu 2012 roku.

Andrzej Szarmach (ur. 03.10.1950 r., 61/32) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1974, 1978, 1982) oraz Igrzysk Olimpijskich (1976). Srebrny medalista mistrzostw świata (1974, 1982) oraz Igrzysk Olimpijskich (1976). Popularny „Diabeł”, słynący z kapitalnej gry głową. Dwukrotnie uznawany za najlepszego obcokrajowca w rozgrywkach francuskiej Ligue 1, znalazł się także w „Jedenastce Wszech Czasów” AJ Auxerre.

Jan Urban (ur. 14.05.1962 r., 57/7) – uczestnik turnieju finałowego mistrzostw świata (1986). W kadrze narodowej występował przez sześć lat, rozgrywając 57 spotkań. W 1990 roku, grając w barwach Osasuny Pampeluna, zdobył trzy bramki w wygranym przez swoją drużynę 4:0 meczu z Realem Madryt, rozgrywanym na Estadio Santiago Bernabeu.

Krzysztof Warzycha (ur. 17.11.1964 r., 50/9) – legenda ateńskiego Panathinaikosu, trzykrotny król strzelców ligi greckiej. W reprezentacji Polski występował przez trzynaście lat, jednak trafił na okres posuchy w wykonaniu kadry narodowej. Jest najlepszym strzelcem w historii Panathinaikosu.

Ernest Wilimowski (ur. 23.06.1916 r., zm. 30.08.1997 r., 22/21) – uczestnik turnieju finałowego mistrzostw świata (1938). Zdobywca czterech bramek w meczu z Brazylią podczas mundialu w 1938 roku (5:6). Dysponował świetnym dryblingiem i niebywałym instynktem pod bramką rywala. Czterokrotny mistrz Polski. Jaki pierwszy zawodnik w historii polskiej ligi zdobył w jednym meczu siedem, osiem, dziewięć i dziesięć goli.

Gerard Wodarz (10.08.1913 r., zm. 08.11.1982 r., 28/9) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1938) i Igrzysk Olimpijskich (1936). Jedna z legend chorzowskiego Ruchu, pięciokrotny mistrz kraju. Brał udział w pierwszym, historycznym mundialu, w którym wystąpiła reprezentacja Polski. Zmarł w listopadzie 1982 roku.

Maciej Żurawski (ur. 12.09.1976 r., 72/17) – uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (2002, 2006) i mistrzostw Europy (2008). Dwukrotny król strzelców ligi polskiej, pięciokrotny mistrz Polski, trzykrotny mistrz Szkocji, jednokrotny mistrz Cypru. Jeden z najskuteczniejszych strzelców w historii ekstraklasy. Najlepszy snajper w historii występów Wisły Kraków w europejskich pucharach.