Aktualności
[TEGO DNIA] 8 maja, czyli pierwsza zmarnowana „jedenastka”
1942 – urodził się Stefan Szefer. Urodzony w Pabianicach, w polskiej lidze przywdziewał koszulki Śląska Wrocław i ŁKS Łódź. W 1968 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie grał dla Chicago Mustangs i Chicago Sting. Przez dwa lata był także zawodnikiem holenderskiego MVV Maastricht. W reprezentacji Polski wystąpił trzykrotnie, debiutując 3 grudnia 1966 roku w meczu z Izraelem. Po przyjęciu amerykańskiego obywatelstwa grał także dla kadry narodowej USA, używając nazwiska Steve Shaffer. Zagrał w jej barwach trzy razy, w tym dwa przeciwko… Polsce.
1949 – reprezentacja Polski w towarzyskim meczu rozegranym w Bukareszcie przegrała z Rumunią 1:2. Jedyną bramkę dla reprezentacji Polski zdobył Józef Mamoń, a rzut karny zmarnował Czesław Suszczyk. Pomyła Suszczyka była pierwszą w historii reprezentacji Polski niewykorzystaną „jedenastką”. Obaj ci zawodnicy, a także Władysław Gębek, Jerzy Krasówka i Marian Łącz, po raz pierwszy wystąpili w reprezentacji Polski. Z orłem na piersi ostatni raz wystąpił natomiast Mieczysław Tarka.
1971 – urodził się Radosław Gilewicz. Karierę zaczynał w GKS Tychy, ale w ekstraklasie debiutował jako piłkarz Ruchu Chorzów. W premierowym sezonie w krajowej elicie zdobył 15 bramek, czym zapracował na transfer do szwajcarskiego FC Sankt Gallen. W latach 1995-1998 występował na niemieckich boiskach, w barwach VfB Stuttgart (Puchar Niemiec 1997) oraz Karlsruher SC. Największe sukcesy odnosił jednak w Austrii. W barwach Tirolu Innsbruck wywalczył trzy krajowe mistrzostwa i tytuł króla strzelców, a z Austrią Wiedeń wygrał ligę i dwukrotnie puchar kraju. Grał także dla Polonii Warszawa i austriackiego SV Lackenbach. W reprezentacji Polski wystąpił dziesięć razy. Po zakończeniu kariery pracował w sztabach szkoleniowych kadr juniorskich, a obecnie jest asystentem selekcjonera reprezentacji Polski Jerzego Brzęczka.
1976 – zmarł Marian Schaller. Urodzony 5 lutego 1904 roku w Krakowie, karierę rozpoczął w tamtejszej Uranii. Później grał w barwach Pogoni Wilno i Cresovii Grodno. W 1927 roku związał się z Legią Warszawa i pozostał jej wierny do końca piłkarskiej kariery. Po odwieszeniu butów na kołek pełnił także krótko funkcję trenera „Wojskowych”. W reprezentacji Polski wystąpił czterokrotnie, zadebiutował 26 października 1930 roku w starciu z Łotwą. Zmarł 8 maja 1976 roku w Warszawie.