1938 – reprezentacja Polski w meczu kwalifikacji mistrzostw świata rozegranym w Belgradzie przegrała z Jugosławią 0:1. Biało-czerwoni, mimo porażki, po raz pierwszy w historii zakwalifikowali się do turnieju finałowego mistrzostw świata.

Losy rywalizacji, którą Polacy pod wodzą kapitana związkowego Józefa Kałuży toczyli z Jugosławią, właściwie rozstrzygnęły się już kilka miesięcy wcześniej, w pierwszym spotkaniu. 10 października 1937 roku na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie biało-czerwoni roznieśli swojego przeciwnika. Wynik meczu już w trzeciej minucie gry otworzył Leonard Piątek, ten sam zawodnik podwyższył rezultat na 2:0. Po zmianie stron kolejne trafienia dołożyli Jerzy Wostal oraz Ernest Wilimowski. Polacy wygrali aż 4:0 i właściwie tylko kataklizm mógł odebrać im awans na mistrzostwa świata.

W rewanżowym starciu, rozegranym 3 kwietnia 1938 roku w Belgradzie, do przerwy utrzymywał się bezbramkowy remis. W drugiej odsłonie Jugosławianie objęli prowadzenie dzięki uderzeniu Blagoje Marjanovicia, ale to już wszystko, na co było ich stać tego dnia. Choć biało-czerwoni ulegli Jugosławianom 0:1, zapewnili sobie historyczną promocję na mundial.

Na francuskich boiskach rozegrali tylko jeden, ale bardzo pamiętny mecz. W mundialowym debiucie Polacy rywalizowali z Brazylią, z którą przegrali 5:6 dopiero po dogrywce. Szalał Ernest Wilimowski, który strzelił cztery gole, ale nie wystarczyło to do awansu do dalszej fazy rywalizacji. Swój historyczny występ na mistrzostwach świata biało-czerwoni zakończyli na jednym meczu.

3 kwietnia 1938, Belgrad
Jugosławia – Polska 1:0 (0:0)
Bramka: Blagoje Marjanović 65.
Jugosławia: Franjo Glazer – Bernard Higl, Ernest Dubac – Gustav Lehner, Ivan Jazbinsek, Bruno Kneżević – Vilim Sipos, Blagoje Marjanović, August Lesnik, Vojin Bożović, Mirko Kokotović.
Polska: Edward Madejski – Władysław Szczepaniak, Antoni Gałecki – Wilhelm Góra, Edward Nyc, Edward Dytko – Ryszard Piec, Leonard Piątek, Jerzy Wostal, Ernest Wilimowski, Gerard Wodarz.
Sędziował: Rinaldo Barlassina (Włochy).