1942 – urodził się Zygfryd Szołtysik. Wychowanek Zrywu Chorzów, z którego trafił do Górnika Zabrze. Z klubem tym odnosił wielkie sukcesy – siedmiokrotnie sięgnął po mistrzostwo Polski (1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971, 1972), sześciokrotnie po krajowy puchar (1965, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972), a także dotarł do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. Grał także dla US Valenciennes, Toronto Falcons, Górnika Knurów, Eintrachtu Hamm i SVA Bockum-Hoevel. W reprezentacji Polski w latach 1963-1972 rozegrał 46 spotkań, zdobywając dziesięć bramek. Sięgnął z nią po złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972), był także srebrnym medalistą mistrzostw Europy do lat 19 (1961). Po zakończeniu kariery pozostał w Niemczech, gdzie mieszka do dziś.

1950 – urodził się Jerzy Ludyga. Wychowanek GKS Julian Piekary Śląskie, z którego przez tamtejszą Olimpię trafił do Szombierek Bytom. W czasie swojej kariery grał także dla Motoru Lublin i GKS Tychy. W reprezentacji Polski wystąpił raz, 15 maja 1977 roku, w spotkaniu z Cyprem. Zmarł 1 marca 1999 roku w Piekarach Śląskich.

1952 – urodził się Wojciech Rudy. Wychowanek Gwardii Katowice, jednak lwią część swojej kariery spędził w barwach Zagłębia Sosnowiec. Z klubem tym dwukrotnie wywalczył Puchar Polski (1977, 1978). W reprezentacji Polski w latach 1974-1981 rozegrał czterdzieści spotkań, zdobywając jedną bramkę. Wywalczył z nią srebrny medal Igrzysk Olimpijskich w Montrealu (1976) oraz wziął udział w turnieju finałowym mistrzostw świata (1978). Po zakończeniu kariery zawodniczej sędzia i nauczyciel, był też dyrektorem szkoły podstawowej.

1965 – reprezentacja Polski w meczu kwalifikacji do turnieju finałowego mistrzostw świata rozegranym w Szczecinie wygrała z Finlandią 7:0. Aż czterokrotnie drogę do siatki rywala znalazł Włodzimierz Lubański, dwa razy udało się to Jerzemu Sadkowi, a raz Ernestowi Polowi. W biało-czerwonych barwach po raz pierwszy wystąpił Marian Szeja.

1988 – zmarł Stanisław Hachorek. Urodzony 21 stycznia 1927 roku w Czeladzi, wychowanek tamtejszego CKS. W czasie swojej kariery występował w WMKS Katowice, Gwardii Warszawa oraz Warszawiance. W 1955 roku został królem strzelców polskiej ligi. W reprezentacji narodowej w latach 1955-1960 rozegrał szesnaście spotkań, zdobywając osiem bramek. Wziął z nią udział w turnieju finałowym Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (1960). Po zakończeniu kariery zawodniczej trener drużyn z niższych klas rozgrywkowych. Zmarł 24 października 1988 roku w Warszawie.