1921 – urodził się Kazimierz Górski. Urodzony we Lwowie, jako piłkarz zakładał koszulki tamtejszych RKS, Spartaka i Dynama. W latach 1945-1953 był piłkarzem warszawskiej Legii. Jako zawodnik raz wystąpił w reprezentacji Polski, 26 czerwca 1948 roku w meczu przeciwko Danii. Dużo większe sukcesy odnosił w roli trenera. Zaczynał jako asystent w Legii, później prowadził jeszcze stołeczny Marymont. W latach 1955-1959 był selekcjonerem reprezentacji Polski do lat 19, asystował też kilku szkoleniowcom seniorskiej drużyny narodowej. W 1970 roku został selekcjonerem najważniejszego zespołu w Polsce, doprowadzając go do największych sukcesów w historii. Na Igrzyskach Olimpijskich wywalczył z reprezentacją Polski złoty i srebrny medal (1972, 1976), a także trzecie miejsce mistrzostw świata (1974). Trenerem kadry pozostał do 1976 roku, po czym rozpoczął karierę szkoleniowca klubowego. Prowadził ŁKS Łódź, Panathinaikos AO (mistrzostwo Grecji 1977, 1986, Puchar Grecji 1977, 1986), AGS Kastoria (Puchar Grecji 1980), Olympiakos SFP (mistrzostwo Grecji 1980, 1981, 1983, Puchar Grecji 1981), Legię Warszawa i Ethnikos Pireus. Uważany za najlepszego trenera w historii polskiej piłki nożnej. Zmarł 23 maja 2006 roku po ciężkiej chorobie. Jego imieniem nazywane są szkoły, ulice i stadiony, w tym Stadion Narodowy w Warszawie oraz Szkoła Trenerów Polskiego Związku Piłki Nożnej.

>>> KAZIMIERZ GÓRSKI OCZAMI PODOPIECZNYCH. „TO BYŁ PRAWDZIWY MAG” <<<

1937 – urodził się Jan Schmidt. Wychowanek AKS Chorzów, w czasie swojej kariery grał także dla Startu Chorzów, Śląska Wrocław, Legii Warszawa i Ruchu Chorzów. W reprezentacji Polski wystąpił raz, 25 czerwca 1961 roku, w meczu z Jugosławią. Karierę zakończył w wieku zaledwie 25 lat.

1943 – urodził się Zygfryd Blaut. Młodszy z braci Blautów, karierę rozpoczynał w Budowlanych Gogolin, a na szersze wody wypłynął w Odrze Opole. Na poziomie ekstraklasy grał także w Śląsku Wrocław, ale największe sukcesy odnosił w barwach warszawskiej Legii. Z zespołem ze stolicy sięgnął dwukrotnie po mistrzostwo Polski (1969, 1970) i raz po krajowy puchar (1973). Jego karierę, którą kończył w Polonii Warszawa, w dużej mierze ograniczyła poważna kontuzja ścięgna Achillesa. W reprezentacji Polski wystąpił tylko raz – 22 lipca 1970 roku zagrał przeciwko Irakowi. Po zakończeniu kariery trener Odry Opole. Zmarł 21 kwietnia 2005 roku po długiej chorobie, do ostatnich dni pełniąc funkcję szkoleniowca Odry. Brat Bernarda, innego reprezentanta Polski.

1967 – urodził się Marek Świerczewski. Wychowanek Sandecji Nowy Sącz, w ekstraklasie debiutował w barwach Wisły Kraków. W kolejnych latach grał dla GKS Katowice (Puchar Polski 1991, 1993, Superpuchar Polski 1991), Sturmu Graz (Puchar Austrii 1996, 1997, Superpuchar Austrii 1996), Austrii Wiedeń, Hutnika Kraków, VfB Admiry Wacker Moedling, 1. Simmeringer SC, ISS Admiry Landhaus oraz FC Polska Wien. W reprezentacji Polski w latach 1995-1996 rozegrał sześć spotkań.

1976 – urodził się Paweł Drumlak. Wychowanek Stali Stocznia Szczecin, przed debiutem w ekstraklasie w szczecińskiej Pogoni grał też dla Energetyka Gryfino i FC Luzern. Przywdziewał również koszulki Zagłębia Lubin, Cracovii i ŁKS Łódź. W reprezentacji Polski wystąpił raz, 10 lutego 2002 roku, w towarzyskim meczu z Wyspami Owczymi.

1987 – urodził się Sebastian Małkowski. Wychowanek Wisły Tczew, z której przez Olimpię Sztum trafił do ekstraklasowej Lechii Gdańsk. Występował również w Bytovii Bytów, Zawiszy Bydgoszcz, Frickley Athletic FC, Boston United FC i Belper Town FC. W reprezentacji Polski wystąpił raz, 26 marca 2011 roku, w towarzyskim meczu z Litwą.