1897 – urodził się Władysław Kowalski. Urodzony w Krakowie, do 1920 roku występował w tamtejszej Wiśle. W latach 1920-1921 grał dla protoplasty Legii Warszawa, WKS. W 1923 roku powrócił do Krakowa i już do końca kariery przywdziewał koszulkę „Białej Gwiazdy”, z którą dwa razy sięgnął po mistrzostwo kraju (1927, 1928). W reprezentacji Polski rozegrał cztery spotkania, w których zdobył dwie bramki. Zginął 21 września 1939 roku, rozstrzelany przez wojska sowieckie pod Chodorowen.

1902 – urodził się Stanisław Ptak. Wychowanek Olszy Kraków, największe sukcesy odnosił w barwach Cracovii, z którą dwukrotnie wywalczył mistrzostwo Polski (1930, 1932). Po opuszczeniu „Pasów” grał dla dwóch sosnowieckich klubów: KKS oraz Unii. W reprezentacji Polski rozegrał jeden mecz – 19 czerwca 1927 roku, przeciwko Rumunii. Zaginął we wrześniu 1939 roku, po wejściu Sowietów na terytorium Polski.

1906 – urodził się Stanisław Deutschmann. Urodzony we Lwowie, przez całą karierę występował w tamtejszych klubach: Pogoni, Białych i RKS. Najdłużej był zawodnikiem tego pierwszego, z którym odniósł największe sukcesy w karierze, sięgając dwa razy po mistrzostwo Polski (1925, 1926). W reprezentacji Polski rozegrał jedno spotkanie, 27 października 1928 roku w starciu z Czechosłowacją. Po zakończeniu kariery zajmował się pracą trenerską. Zmarł 9 grudnia 1964 roku.

1907 – urodził się Gustaw Bator. Dziecko Krakowa, występował w barwach aż sześciu klubów z tego miasta: Nadwiślana, KS Grzegórzecki, Garbarni, Cracovii, Wisły oraz MKS. Poza obecną stolicą Małopolski grał tylko dla Kotwicy Pińsk oraz KS Chełmek. Z Garbarnią w 1931 roku wywalczył mistrzostwo Polski. W reprezentacji narodowej wystąpił trzykrotnie, debiutując 14 czerwca 1931 roku w meczu z Czechosłowacją. Po zakończeniu kariery był trenerem małych klubów. Zmarł 13 maja 1955 roku w rodzinnym Krakowie.

1949 – urodził się Zbigniew Gut. Urodzony w malutkich Wymiarkach, zaczynał w tamtejszej Iskrze, by przez Promień Żary i Odrę Opole trafić do Lecha Poznań. Łącznie w ekstraklasie rozegrał 151 spotkań. W 1979 roku wyjechał do Francji, gdzie przywdziewał koszulki Paris FC, Stade Francais, AS Red Star oraz Saint-Jean-de-Maurienne CA. W reprezentacji Polski rozegrał 11 spotkań, sięgnął z nią po złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972) oraz trzecie miejsce mistrzostw świata (1974). Zmarł we Francji 26 marca 2010 roku.

1958 – urodził się Marek Motyka. Charakterny defensor rodem z Żywca, występował w juniorskich ekipach Soły i Koszarawy. Karierę seniorską zaczynał w Hutniku Kraków, skąd szybko trafił do Wisły. Już w premierowym sezonie wywalczył z nią mistrzostwo Polski (1978). W zespole „Białej Gwiazdy” grał przez ponad dwanaście lat, by w 1990 roku spróbować sił w norweskim SK Brann. Szybko jednak powrócił do Polski, lecz już nigdy na poziom ekstraklasy. Grał jeszcze dla Hetmana Zamość, Cracovii, Kalwarianki Kalwaria Zebrzydowska, Garbarza Zembrzyce oraz Raby Dobczyce. W reprezentacji Polski rozegrał osiem spotkań, wszystkie towarzyskie i wszystkie w 1980 roku. Po zakończeniu kariery zajął się pracą trenerską, prowadził między innymi Polonię Warszawa, Górnik Zabrze, Polonię Bytom i Koronę Kielce.

1972 – zmarł Kazimierz Kaczor. Urodzony 24 listopada 1985 roku, wychowanek krakowskiej Wisły, w której spędził całą karierę zawodniczą. Z „Białą Gwiazdą” wywalczył mistrzostwo kraju (1927), a także Puchar Polski (1926). W reprezentacji Polski wystąpił trzykrotnie, debiutując 25 września 1923 roku.

1974 – reprezentacja Polski w towarzyskim meczu rozegranym w Liege zremisowała z Belgią 1:1. Jedyną bramkę dla biało-czerwonych zdobył z rzutu wolnego Kazimierz Deyna. Dla drużyny Kazimierza Górskiego był to przedostatni sprawdzian formy przed wyjazdem na mistrzostwa świata do RFN. W spotkaniu tym debiut w narodowych barwach zaliczył Romuald Chojnacki, który jednak nie znalazł się w kadrze na mundial.

1983 – reprezentacja Polski w towarzyskim meczu rozegranym w Warszawie zremisowała z Finlandią 1:1. Obie bramki padły już w pierwszych pięciu minutach i obie zostały zdobyte przez reprezentantów Polski. Już w drugiej minucie prowadzenie Polakom dał Włodzimierz Smolarek, a trzy minuty później samobójcze trafienie zanotował Paweł Janas. Symbolicznie „zamknął” tym samym Stadion Dziesięciolecia. Reprezentacja Polski już nigdy nie wystąpiła na tym obiekcie.

1984 – urodził się Marcin Komorowski. Wychowanek PTC Pabianice, na początku kariery występował w podłódzkich klubach z niższych lig: Piotrcovii Piotrków Trybunalski, Stali Głowno, Pelikanie Łowicz, RKS Radomsko i Sokole Aleksandrów Łódzki. Na poziom ekstraklasy trafił w GKS Bełchatów, ale nie odgrywał w tym klubie zbyt wielkiej roli. Większą szansę dostał w ŁKS Łódź, skąd przeniósł się do Zagłębia Sosnowiec, a następnie Polonii Bytom. Szerszej publiczności przedstawił się dopiero w Legii Warszawa, z którą dwukrotnie wywalczył Puchar Polski. Dobrą postawą zapracował na transfer do Tierieka Grozny, gdzie występował przez 3,5 sezonu. W 2015 roku po raz ostatni pojawił się na murawie – jego karierę zakończyły kontuzje. W reprezentacji Polski wystąpił trzynaście razy, zdobywając jedną bramkę.

1984 – reprezentacja Polski w towarzyskim meczu rozegranym w Warszawie przegrała z Belgią 0:1. Bramkę na wagę zwycięstwa zdobył dla Belgów Alexandre Czerniatynski. Było to wyjątkowe spotkanie ze względu na pożegnanie Grzegorza Laty, który tym meczem zamknął swoją karierę reprezentacyjną. Król strzelców mistrzostw świata z 1974 roku zakończył grę w drużynie narodowej z bilansem 100 występów i 45 zdobytych bramek. Z orłem na piersi występował ponad 12 lat.

1985 – reprezentacja Polski w towarzyskim meczu rozegranym w Opolu wygrała z Finlandią 2:1. Wszystkie trzy bramki padły po uderzeniach głową – prowadzenie Finom dał Kari Ukkonen, a Polacy odpowiedzieli golami Władysława Żmudy i Andrzeja Pałasza. Dla biało-czerwonych był to pierwszy i jedyny w historii mecz rozegrany w Opolu.

1991 – reprezentacja Polski w meczu kwalifikacji do mistrzostw Europy rozegranym w Warszawie wygrała z Turcją 3:0. Kibice na bramki musieli czekać do ostatniego kwadransa, ale ze stadionu wychodzili usatysfakcjonowani. Gole Ryszarda Tarasiewicza, Jana Urbana i Romana Koseckiego dały biało-czerwonym drugie zwycięstwo w kwalifikacjach do mistrzostw Europy, na które ostatecznie nie pojechali. Starciem z Turcją karierę reprezentacyjną zakończył Zbigniew Kaczmarek.

2002 – reprezentacja Polski w towarzyskim meczu rozegranym w Bydgoszczy przegrała z Rumunią 1:2. Jedyną bramkę dla biało-czerwonych zdobył Tomasz Hajto. Dla Polaków, którzy w świetnym stylu zakwalifikowali się do finałów mistrzostw świata w Korei i Japonii, była to druga porażka w towarzyskiej potyczce z rzędu. Mogła być nawet wyższa, ale Jerzy Dudek zdołał obronić rzut karny wykonywany przez Adriana Mutu. Spotkaniem z Rumunią swoje występy w kadrze narodowej zakończył Tomasz Iwan.

2008 – Roger Guerreiro otrzymał polskie obywatelstwo. Brazylijski piłkarz do Polski trafił w 2006 roku, gdy został wypożyczony przez Legię Warszawa z EC Juventude. Wcześniej przywdziewał koszulki Corinthiansu, Flamengo oraz Celty Vigo. Na polskich boiskach spisywał się na tyle dobrze, że klub ze stolicy zdecydował się na skorzystanie z prawa pierwokupu Rogera. Z Legią świetnie wyszkolony technicznie pomocnik sięgnął po mistrzostwo kraju, Puchar Polski oraz Superpuchar Polski. Zaczął wzbudzać zainteresowanie selekcjonera reprezentacji Polski, Leo Beenhakkera. Na początku 2008 roku do wojewody mazowieckiego trafił wniosek o nadanie piłkarzowi polskiego obywatelstwa. Dokumenty trafiły w końcu do Kancelarii Prezydenta RP, który 17 kwietnia 2008 roku przyznał Rogerowi polski paszport. Dzięki temu piłkarz Legii mógł przywdziać koszulkę z orłem na piersi. Znalazł się w kadrze na mistrzostwa Europy i w meczu z Austrią zdobył pierwszą bramkę w historii występów biało-czerwonych na tej imprezie. Łącznie w reprezentacji Polski rozegrał 25 spotkań, w których strzelił cztery gole. Po odejściu z Legii grał dla AEK Ateny, Guaratingueta EC, Comercial FC, Rio Branco SC, Arisu Limassol, Villa Nova AC, Hercilio Luz FC oraz EC Rio Verde. Obecnie mieszka w Brazylii, ale cały czas podkreśla swoją tęsknotę za Polską.