1906 – urodził się Jan Pająk. Urodzony w Jaśle, przez kilka lat przywdziewał trykot tamtejszych Czarnych. W latach 1930-1931 był zawodnikiem Lechii Lwów, ale największe sukcesy odnosił w barwach Cracovii. Występował w niej w latach 1932-1939 i dwukrotnie zdobył z „Pasami” mistrzostwo Polski (1932, 1937). W reprezentacji Polski wystąpił dwukrotnie, debiutując 10 września 1933 roku w meczu przeciwko Jugosławii. Zmarł 1 listopada 1976 roku w Krakowie.

1929 – urodził się Leszek Jezierski. Wychowany w Lublinie, karierę zaczynał w Lubliniance tuż po zakończeniu II wojny światowej. W 1950 roku trafił do warszawskiej Legii, ale grał bardzo niewiele. Dwa lata później przeniósł się do ŁKS Łódź, w którym rozegrał 160 spotkań. Zdobył z nim mistrzostwo (1958) oraz Puchar (1957) Polski. Ostatnimi klubami w jego karierze piłkarskiej były łódzkie Start i Włókniarz. Po odwieszeniu butów na kołek zajął się pracą trenerską, prowadził wiele klubów polskiej ekstraklasy, między innymi ŁKS i Widzew Łódź, Ruch Chorzów (mistrzostwo Polski 1979), Lech Poznań oraz Pogoń Szczecin. Jako zawodnik w reprezentacji Polski wystąpił sześć razy, debiutując 8 sierpnia 1954 roku w starciu z Bułgarią. Zmarł 12 stycznia 2008 roku.

1935 – reprezentacja Polski w towarzyskim meczu rozegranym w Wiedniu przegrała z Austrią 2:5. Obie bramki dla biało-czerwonych zdobył Michał Matyas. W spotkaniu tym po raz pierwszy w narodowych barwach wystąpił Erwin Michalski, z kadrą pożegnał się natomiast Marian Fontowicz.

1971 – reprezentacja Polski w meczu kwalifikacji do mistrzostw Europy rozegranym w Tiranie zremisowała z Albanią 1:1. Prowadzenie drużynie Kazimierza Górskiego dał gol Jana Banasia, ale gospodarze jeszcze przed przerwą doprowadzili do wyrównania. Dla trzech piłkarzy był to ostatni występ z orłem na piersi. Z zespołem narodowym pożegnali się Władysław Grotyński, Marian Kozerski i Walter Winkler. Biało-czerwoni nie zdołali zakwalifikować się do turnieju finałowego EURO 1972, zajmując w grupie kwalifikacyjnej drugie miejsce, za RFN.

1978 – zmarł Mieczysław Szczurek. Urodzony 13 stycznia 1923 roku, przed wojną grał dla Nadwiślana Kraków, a po zakończeniu działań zbrojnych przywdział na krótko koszulkę Rażnego Skierniewice. Przez cztery lata występował w Legii Warszawa, z której trafił do Wisły Kraków. Z „Białą Gwiazdą” dwukrotnie wywalczył mistrzostwo Polski (1949, 1950). W kadrze narodowej wystąpił pięciokrotnie, debiutując 14 września 1947 roku w potyczce ze Szwecją. Zmarł 12 maja 1978 roku w Krakowie.

1984 – zmarł Antoni Komendo-Borowski. Urodzony 6 czerwca 1912 roku w Białymstoku. Karierę zaczynał w Jagiellonii, w której grał do 1933 roku. Wówczas założył koszulkę Pogoni Lwów, którą przywdziewał do rozpoczęcia II wojny światowej. Brał w niej udział jako żołnierz, a w czasie bitwy o Monte Cassino został ranny. W reprezentacji Polski rozegrał jedno spotkanie, 15 września 1935 roku przeciwko Łotwie, w którym zdobył bramkę. Zmarł 12 maja 1984 roku w angielskim Bradford.

1991 – zmarł Aleksander Mysiak. Po zmianie nazwiska znany też jako Aleksander Niezabitowski, urodzony 17 września 1908 roku, jako junior występował w Podgórzu Kraków. W 1927 roku przeniósł się do Cracovii, której pozostał wierny już do końca kariery. Z „Pasami” dwa razy wywalczył mistrzostwo Polski (1930, 1932), będąc ich podstawowym piłkarzem. W reprezentacji Polski wystąpił 13 razy, a debiut zaliczył 28 września 1930 roku w starciu ze Szwecją. Po raz ostatni w narodowych barwach pojawił się cztery lata później. Zmarł 12 maja 1991 roku w Katowicach.

1993 – zmarł Stanisław Baran. Urodzony 26 kwietnia 1920 roku, karierę piłkarską rozpoczynał jako junior w Resovii. W 1937 roku trafił do Warszawianki, dla której grał do wybuchu II wojny światowej. Po jej zakończeniu był zawodnikiem Baltii Gdańsk, a w 1946 roku na stałe związał się z ŁKS Łódź, w barwach którego występował do zakończenia kariery w 1958 roku. Po odwieszeniu butów na kołek zajął się pracą trenerską, prowadził ŁKS Łódź, Włókniarza Łódź, Orła Łódź, Włókniarza Pabianice, Wisłokę Dębica, Radomiaka Radom i Pilicę Tomaszów Mazowiecki. W reprezentacji Polski wystąpił dziewięciokrotnie, jeszcze przed debiutem znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata w 1938 roku. Zmarł 12 maja 1993 roku w Łodzi.

1995 – urodził się Mariusz Stępiński. Urodzony w malutkich Błaszkach, jako junior występował w tamtejszym Piaście, a także Pogoni-Ekolog Zduńska Wola. W ekstraklasie debiutował w barwach Widzewa Łódź, z którego w 2013 roku trafił do niemieckiego 1. FC Nuernberg. Z tego klubu był wypożyczony do Wisły Kraków, a w 2015 roku podpisał umowę z Ruchem Chorzów. Po kolejnym sezonie znów wyjechał za granicę, tym razem do francuskiego Nantes FC. W rozgrywkach 2017/2018 został wypożyczony do włoskiego Chievo Werona, które zdecydowało się później na wykup polskiego napastnika. Obecnie Stępiński występuje w innym klubie z Werony, Hellas. W reprezentacji Polski zadebiutował 2 lutego 2013 roku w meczu z Rumunią. Jak dotąd rozegrał w niej cztery spotkania, znalazł się w kadrze na turniej finałowy mistrzostw Europy UEFA EURO 2016.