Nadal nie przepadasz za dziennikarzami?
Ogólnie szanuję ich pracę i rozumiem zasady, którymi się kierują. Wychodzę jednak z założenia, że wszyscy jesteśmy Polakami i powinniśmy się wspierać. W Anglii dziennikarze starają się dodawać otuchy, zwłaszcza młodym piłkarzom. Moim zdaniem zawodnicy, którzy dopiero zaczynają kariery na wysokim poziomie, są także dla przedstawicieli mediów pewną przyszłością. Tymczasem bywa tak, że wystarczy jedno słabsze spotkanie, by zaczęła się jazda. Istnieje powiedzenie „jesteś tak dobry, jak twój ostatni mecz”. Mam jednak nieco inne zdanie. Każdemu przytrafiają się słabsze zawody, nawet najlepszym. Konstruktywnej krytyki się absolutnie nie boję, to jest w porządku. Ale „jechanie” z zawodnikiem dla zasady jest bez sensu. Sam doskonale wiem, kiedy zagram słaby mecz i czuję się z tym fatalnie, dwa dni mam koszmarny humor. Chcę jak najszybciej wyjść na boisko i się zrehabilitować, pokazać, że to był jedynie wypadek przy pracy. Nie lubię po prostu chamstwa, bo niektórzy naprawdę mocno przesadzają. Najpierw jest bezpardonowa krytyka, a po kilku lepszych meczach telefony z prośbą o wywiad. I trzeba się zgodzić, bo jeśli odmówisz, nastąpi eskalacja negatywnych opinii. Bądźmy po prostu za sobą, wspierajmy się. Każdy uczy się na błędach, grunt, żeby dać czas.

Musiałeś przez pewien czas mierzyć się z burzą medialną?
Wiadomo, zainteresowanie moją osobą się wzmogło, ale przyzwyczaiłem się do tego. W Arsenalu nie jest łatwo się przebić, zwłaszcza w tak młodym wieku. Niemożliwe było, bym po dwóch miesiącach zadebiutował w Premier League, a potem zaczął regularnie grać. Klub z Londynu sprowadził mnie pod kątem przyszłości. Myślę, że wszystko idzie w bardzo dobrym kierunku. Wypożyczenie do Birmingham City oceniam pozytywnie, w przyszłym sezonie znów znajdę się w innym klubie, by mieć szansę regularnej gry. Rozmawiałem już o tym z trenerem Arsene’m Wengerem. Po najbliższych rozgrywkach mam wrócić do pierwszego zespołu Arsenalu jako pełnoprawny członek.



Co zmieniło się w Tobie pod względem piłkarskim od momentu wyjazdu do Anglii?
Na pewno mam więcej boiskowej mądrości. Nauczyłem się również dużo szybciej podejmować decyzje. Zmieniła się jednak przede wszystkim moja boiskowa pozycja. Stałem się etatowym środkowym obrońcą, do czego było się trudno przyzwyczaić. Na szczęście na początku grałem w drużynie do lat 21, gdzie mierzyliśmy się w lidze ze słabszymi zespołami. W meczach z nimi mogłem śmiało wchodzić na środek obrony i uczyć się nowej roli. Zrozumienie specyfiki gry na tej pozycji przyszło mi dość łatwo, jednak cały czas są elementy do poprawy, nad którymi ciężko pracuję. Wyszło mi na dobre, bo po zmianie coś się zmieniło. Wyjechałem na tournee z pierwszą drużyną, gdzie zagrałem kilka meczów. Przypomniałem nieco o swoim istnieniu, jestem też dzięki temu lepszym zawodnikiem.

To było widać w Birmingham, gdzie zaprezentowałeś się w meczach Championship z bardzo dobrej strony.
Jestem zadowolony z tego czasu, choć debiut od pierwszej minuty nie należał do wymarzonych, przegraliśmy 1:2. Od meczu z Wolverhampton Wanderers, gdy wszedłem z ławki, by bronić wyniku po czerwonej kartce dla Paula Robinsona i zagrałem świetne zawody, było już znacznie lepiej. Rozegrałem siedem spotkań z rzędu w pełnym wymiarze czasowym na wysokim poziomie, zdarzało mi się otrzymać tytuł zawodnika meczu. To napędza i daje siłę do dalszej, bardzo ciężkiej pracy. Kluczowym sezonem będzie jednak ten kolejny, zaczynając od finałów UEFA EURO U21, które będą łącznikiem pomiędzy rozgrywkami.

Co sobie obiecujesz po następnym sezonie?
Zagram prawdopodobnie w Norwich City, na kolejnym wypożyczeniu, rozmowy są bliskie finalizacji. Na pewno liczę, że potem wrócę do Arsenalu, na stałe znajdę się w pierwszej drużynie i otrzymam szansę w Premier League. Gdy zmienia się status z zawodnika rezerw czy zespołów juniorskich na członka ekipy Arsene’a Wengera, odmienia się całkowicie piłkarski świat. Jesteś jedną z wąskiego grona najważniejszych osób w klubie. To już piłka nożna na mega profesjonalnym poziomie. Liczę, że wszystko ułoży się po mojej myśli. Wręcz jestem tego pewien, bo zdaję sobie sprawę z tego, na co mnie stać. Oczywiście, zdarzają się słabsze mecze, ale grunt to cały czas trzymać równy, wysoki poziom.



Pierwszym krokiem, otwierającym nowy sezon, mogą być finały UEFA EURO U21. W fazie grupowej spotkamy się między innymi z reprezentacją Anglii, o której zapewne sporo wiesz.
Anglicy na pewno mają konkretny plan na swoją grę. Są bardzo poukładanym zespołem, taktycznie, motorycznie. Potrafią doskonale bronić, a przy tym są w stanie zrobić każdemu krzywdę w ataku. W obronie najprawdopodobniej parę stoperów tworzyć będą Calum Chambers i Rob Holding, więc zawodnicy z dużym już doświadczeniem. Z Robem nawet przechodziliśmy wspólnie chrzest w Arsenalu, musieliśmy troszkę pośpiewać. Myślę jednak, że jeżeli my zagramy na miarę swoich możliwości, nie będzie problemem wygrać z Anglią. Grupa nie jest wyjątkowo trudna. Owszem, na przykład Szwedzi to obrońcy mistrzowskiego tytułu, ale jednocześnie trzeba pamiętać, że to już zupełnie inna drużyna. Nie ma co gdybać, trzeba wyjść na boisko i zagrać swoje. Jasne, że musimy rywali potraktować z należytym szacunkiem, ale także oni tak samo szanują na pewno nas. Wiedzą, że polski futbol cały czas się rozwija i jest coraz mocniejszy. Przed nami super mecze.

Jak odnalazłeś się w drużynie trenera Marcina Dorny? Do kadry U21 zostałeś powołany po raz pierwszy.
Bez żadnych problemów. Chłopaki przyjęli mnie bardzo miło, w zespole panuje świetna atmosfera. Nie ma grup, każdy pomaga każdemu. Wszyscy chcą jak najlepiej dla drużyny, nie ma żadnego „ale”. Staram się jak najłatwiej zintegrować, choć niemal wszystkich poznałem dopiero kilka dni temu. Dobrze, że mamy trochę czasu do turnieju finałowego. Wszyscy idziemy w jednym kierunku. Jest szansa, by rozegrać kapitalny turniej i dojść nawet do decydującego o tytule meczu w Krakowie.



Do turnieju kadra przygotowuje się w Arłamowie. Widziałeś już z pewnością wiele ośrodków przygotowawczych. Jakie wrażenie zrobił na Tobie ten?
Niesamowity! Rozmawiałem z chłopakami z kadry, że niczego tutaj nie brakuje. To idealny ośrodek, by się przygotowywać. Absolutny top, nic, tylko trenować!

Rozmawiał w Arłamowie Emil Kopański