30 czerwca 2016 roku reprezentacja Polski rozegrała jeden z najważniejszych meczów w swojej historii, mecz, który miał dramatyczny przebieg i jeszcze bardziej dramatyczną końcówkę. Konkurs rzutów karnych z ćwierćfinałowego spotkania Euro 2016 przeciwko Portugalii zostanie zapamiętany już na zawsze. W miniony wtorek zaś seria „jedenastek” wprawiła Polaków w euforię, bo dzięki znakomitej paradzie Wojciecha Szczęsnego i pewnym strzałom pięciu zawodników biało-czerwoni wyeliminowali Walię w barażach o Euro 2024. Z tej okazji przypominamy więc najważniejsze rzuty karne w historii polskiej piłki reprezentacyjnej.

Na początku lutego Oliwia Szperkowska została piątą piłkarką lub piłkarzem z Polski, którzy trafili do seniorskiej drużyny Paris St. Germain. Wcześniej w żeńskim bądź męskim zespole grali Marcin Bułka, Paulina Dudek, Katarzyna Kiedrzynek oraz Grzegorz Krychowiak. W klubie jest jednak jeszcze jeden Polak – Daniel Wojteczko, który występuje w zespole do lat 15 PSG. Choć urodził się we Francji, to nie ma wątpliwości, że chce grać dla biało-czerwonych. Już zresztą ma za sobą udział w zgrupowaniach w Polsce, organizowanych w ramach projektu „Tarczyński Gramy dla Polski”.

Po dwóch miesiącach oczekiwania kibice na całym świecie znów będą mogli emocjonować się meczami Ligi Mistrzów UEFA. Dla polskich kibiców ekscytujące może być obserwowanie starań Roberta Lewandowskiego, który jako trzeci zawodnik w historii (po Cristiano Ronaldo i Lionelu Messim) może osiągnąć granicę 100 bramek zdobytych w Champions League. Kapitanowi reprezentacji Polski brakuje do tego celu ośmiu trafień. Przy okazji powrotu Ligi Mistrzów przypominamy więc wszystkich dwudziestu ośmiu polskich strzelców goli w LM: od Tomasza Dziubińskiego po Przemysława Frankowskiego.

„Żołnierz Adama Nawałki” – takie określenie przed laty przylgnęło do Krzysztofa Mączyńskiego, który najlepszy czas w karierze miał właśnie wtedy, gdy Nawałka był selekcjonerem reprezentacji Polski, a Mączyński stanowił jej ważną postać.  Popularny „Mąka” jest barwną postacią, choć w jego życiu nie brakowało wzlotów i upadków. Od początku 2023 roku doświadczony zawodnik pozostawał bez klubu, ale dopiero niedawno podjął decyzję o zakończeniu kariery.

Szymon Pycek spędził w Polsce jedynie dwa pierwsze miesiące życia. Mimo tego nie miał wątpliwości, że chce grać dla biało-czerwonych. W Polsce przebywał zaledwie przez dwa pierwsze miesiące po urodzeniu oraz kilka tygodni podczas wakacji w kolejnych latach. Niemal cale życie spędza więc w Holandii. Mimo wszystko, nawet przez moment nie zastanawiał się nad grą dla „Oranje”. – Owszem, tu się wychowałem i tu mieszkam, ale jestem Polakiem. Zawsze wiedziałem, że chcę grać z orzełkiem na piersi – opowiada obrońca młodzieżowego zespołu ADO Den Haag oraz uczestnik projektu „Tarczyński Gramy dla Polski”.

Mecze z Estonią i Walią to trzecie i czwarte spotkanie reprezentacji Polski w barażach o awans do wielkiego turnieju. Nasze najświeższe wspomnienia z tego typu rywalizacji są doskonałe, bo właśnie taką ścieżką biało-czerwoni awansowali do mistrzostw świata 2022, podczas których dotarli do 1/8 finału. 67 lat temu szczęścia jednak Polakom zabrakło, bo nie sprzyjała im ani sytuacja polityczna, ani los.

Andrzej Fischer nie spełnił wszystkich oczekiwań ekspertów, bo spodziewano się, że może regularnie grać w reprezentacji Polski. Później popadł zaś w zapomnienie. Nic jednak nie odbierze byłemu bramkarzowi Lecha Poznań i Górnika Zabrze trzeciego miejsca w mistrzostwach świata 1974, do których miał być nawet przymierzany w roli podstawowego zawodnika. 15 stycznia Andrzej Fischer skończyłby 72 lata.

Koniec grudnia i początek kolejnego miesiąca to dla wielu osób czas, w którym obniżają tempo życia, biorą trochę wolnego i znajdują więcej chwil dla siebie. Okres ten służy więc również czytelnictwu. W końcu mamy przestrzeń, by usiąść na kanapie i wziąć do rąk książkę. Doskonale sprawdza się to również na przykład w pociągu. Przygotowaliśmy więc dla Was listę 10 piłkarskich książek, które warto przeczytać w najbliższym czasie, niezależnie czy pod kocem w domowym zaciszu, czy w podróży, czy w jakichkolwiek innych okolicznościach.

Emmanuel Olisadebe był wyjątkowy. Proces nadawania mu obywatelstwa przebiegł w trybie nadzwyczajnym, podobny był też status medialny piłkarza. Urodzony w Nigerii napastnik był w Polsce gwiazdą, o której mówiło się nie tylko wśród kibiców. Olisadebe miał ogromny wpływ na to, że w 2000 roku Polonia Warszawa została mistrzem kraju, a następnie poprowadził reprezentację Polski do awansu na mistrzostwa świata w Korei Południowej i Japonii. W eliminacjach zdobył osiem bramek, więcej zaliczyli tylko Andrij Szewczenko i Ebbe Sand. Olisadebe był też pierwszym zawodnikiem od czasów Włodzimierza Smolarka, który strzelił gola dla Polski na mundialu. Oto najważniejsze trafienia w reprezentacyjnej karierze Emmanuela Olisadebe.

22 lata temu męska reprezentacja Polski w dowolnej kategorii wiekowej zdobyła ostatni złoty medal wielkiej imprezy. Kadra prowadzona przez Michała Globisza zwyciężyła w mistrzostwach Europy do lat 18. O tym, jak znakomita to była drużyna, paradoksalnie świadczy fakt, że… żaden z zawodników nie zrobił tak wielkiej kariery, jak mu wróżono.

Ponad 100 ról w filmach i serialach, wspaniałe kreacje teatralne oraz… mecze w reprezentacji Polski. 102 lata temu (5 grudnia 1921 roku) urodził się Marian Łącz, znakomity piłkarz i takiż aktor.

Był najlepszym piłkarzem w Polsce w latach 60. dwudziestego wieku, 13 kolejnych sezonów kończył jako medalista mistrzostw Polski (w tym dziesięciokrotnie jako mistrz), do dziś jest najlepszym strzelcem w historii ekstraklasy. W reprezentacji Polski zachwycał i błyszczał choćby w igrzyskach olimpijskich, ale na mistrzostwach świata czy Europy nigdy nie wystąpił. Choć poza boiskiem daleko mu było do ideału, to trudno nie nazwać go legendą Górnika Zabrze i całej polskiej ligi. 3 listopada 1932 roku urodził się Ernest Pohl.

1 listopada, to czas refleksji i zadumy, a także wspomnienie tych, którzy odeszli. Z tej okazji przypomnijmy znane i mniej znane postaci polskiego i światowego futbolu, które zmarły w minionych 12 miesiącach, włącznie z być może najwybitniejszym piłkarzem w historii.

Polsko-łotewska rywalizacja na boisku od ponad dwóch dekad kojarzy się z jednym meczem. Zarówno Polakom, jak i Łotyszom. Dla jednych był to moment wielkiej chwały, dla drugich – jeden z boleśniejszych momentów w XXI-wiecznej historii. Łotewski futbol to jednak o wiele więcej, niż Euro 2004 i kwalifikacje do turnieju w Portugalii. 

W sobotę, 30 września w ambasadzie RP w Londynie zebrało się trzydzieścioro zawodników żyjących na co dzień w Wielkiej Brytanii i Irlandii, którzy chcą grać dla Polski. Wraz z rodzicami spotkali się z konsulem generalnym Mateuszem Stąśkiem, skautami, trenerami oraz przedstawicielami PZPN. Takie spotkania wzmacniają więzi utalentowanych nastolatków z Polską i utwierdzają ich w decyzji o wyborze reprezentacji.

Olaf Kozłowski całe życie spędził w Belgii. Tam się urodził, tam się wychował, tam zaczynał piłkarską karierę. Nigdy nie miał jednak wątpliwości, że chce grać wyłącznie dla Polski. Dla tego marzenia zaryzykował nawet pozycję w klubie.

Historia niepodległości Republiki Mołdawii nie jest zbyt długa, więc i bilans meczów pomiędzy reprezentacją tego kraju a polskimi piłkarzami nie może zająć zbyt wiele przestrzeni. Poprzednie mecze z Mołdawią u siebie mogą jednak krzepić polskich fanów, którzy po każdym z nich odczuwali ulgę. Czy podobnie będzie 15 października po rywalizacji w Warszawie?

10 września reprezentacja Polski znów zagra w Tiranie z Albanią. Piłkarze trenera Fernando Santosa nie mogą już się potknąć i muszą pokonać trudnego rywala. Trudnego, ale takiego, z którym ostatnio możemy mieć dobre skojarzenia. Trzy ostatnie wyjazdowe mecze Polaków z Albańczykami oznaczały problemy i męczarnie, ale ze szczęśliwymi zakończeniami. Biało-czerwoni wygrywali nawet jeśli ich gwiazda przyjechała na mecz zdruzgotana, w zawodników leciały butelki i telefon oraz kiedy nic wokół kadry się nie układało.

Edward Madejski zagrał w reprezentacji Polski w jej pierwszym meczu mistrzostw świata, choć nie miał wówczas klubu. Ta dość niecodzienna sytuacja wynikała z jego niezłomnego charakteru, który z jednej strony pozwolił mu wymknąć się śmierci, ale z drugiej przysporzył mu wielu przeciwników i kłopotów. 11 sierpnia przypada 109. rocznica urodzin bramkarza reprezentacji Polski i Wisły Kraków, który przed nikim nie zginał karku.

Nicola Zalewski, Matty Cash, Maximillian Oyedele, Natalia Padilla-Bidas to kilkoro z setek zawodników uczestniczących w projekcie „Tarczyński Gramy dla Polski”. Jak powstała inicjatywa, która od kilkunastu lat dba o to, by zawodnicy o polskich korzeniach wychowani w innych krajach mieli szansę grać dla biało-czerwonych? Szef projektu, Maciej Chorążyk, opowiada o początkach, sieci skautów, w której znajduje się nawet Anglik, sukcesach i trudnościach oraz m.in. o tym, dlaczego Willi Orban nie zagrał dla Polski, Yarek Gąsiorowski reprezentuję Hiszpanię i jak wielki wpływ na relacje polsko-niemieckie mieli Jakub Błaszczykowski, Robert Lewandowski i Łukasz Piszczek.

20 lipca 2015 roku to ważna data w historii polskiej ligowej piłki. Tego dnia w PKO Ekstraklasie zadebiutowała pierwsza drużyna ze wsi. Termalica Bruk-Bet Nieciecza (aktualnie Bruk-Bet Termalica Nieciecza) przegrała wówczas 0:1 z Piastem Gliwice, ale rozpoczęła pisanie pięknego rozdziału w długiej historii klubu.

To były trudne początki, bo nikt nie znał jeszcze zasad, nie było bramek, a ważniejsze od piłki nożnej było wówczas żonglowanie maczugami i ustawianie ludzkich piramid. W dodatku pogoda storpedowała pierwotne plany, a niewiele brakowało, by również 14 lipca 1894 nie pozwoliła na rozegranie meczu. We Lwowie się to jednak udało i właśnie 129 lat temu Włodzimierz Chomicki strzelił pierwszego udokumentowanego gola na ziemiach polskich.

Andrzej Zamilski to modelowy przykład specjalisty od piłki młodzieżowej i rozwijania młodych talentów. Choć na szczeblu lokalnym odnosił sukcesy również z seniorskimi zespołami, to w historii polskiego futbolu zapisał się jako szkoleniowiec, który przez dwie dekady pracował z najzdolniejszą młodzieżą w naszym kraju.

Z czym przeciętnemu kibicowi reprezentacji Polski kojarzą się mecze z Mołdawią? U wielu fanów może nie być absolutnie żadnych konotacji ze spotkaniami przeciwko tej drużynie. Nie ma się czemu dziwić, bo starcia z Mołdawianami przypadały raczej na słabsze momenty w historii biało-czerwonych, a poza tym nie były zbyt ekscytującymi widowiskami. Pod wieloma względami bywały jednak wyjątkowe i nietypowe.

Do siedmiu razy sztuka. 44 lata minęły od pierwszego meczu reprezentacji Polski rozegranego dokładnie 1 czerwca do premierowego zwycięstwa w święto wszystkich dzieci. Małym (i nie tylko) kibicom prezent sprawiła dopiero kadra prowadzona przez Czesława Michniewicza. Wcześniej biało-czerwoni sześciokrotnie starali się wygrać mecz rozgrywany 1 czerwca. Bez skutku, choć próbowali na stadionach od Moskwy po Buenos Aires.

Euzebiusz Smolarek miał umiejętność zdobywania bramek w najważniejszych meczach reprezentacji Polski w XXI wieku. Był najlepszym strzelcem drużyny w eliminacjach mistrzostw Europy 2008, które zakończyły się pierwszym w historii awansem Polaków. Dwoma trafieniami z Belgią przypieczętował zresztą udział biało-czerwonych w turnieju. Tyle samo goli strzelił również w pomnikowym już właściwie meczu z Portugalią. Hat-tricka zaliczył w spotkaniu, które jest najwyższym zwycięstwem reprezentacji Polski w historii. Do kadry był powoływany nawet w czasie, gdy nie miał klubu. Choć w przeciwieństwie do ojca nie strzelił gola na żadnym wielkim turnieju, to wkład Włodzimierza Smolarka i Euzebiusza Smolarka w sukcesy polskiej piłki śmiało można porównywać. Z okazji 43. urodzin byłego napastnika m.in. Feyenoordu Rotterdam i Borussii Dortmund przypominamy najważniejsze jego gole w reprezentacji Polski.