Scenariusz nie zmienia się od lat. Przed każdym meczem z San Marino głównym tematem mediów są... profesje piłkarzy jednego z najmniejszych państw w Europie. Słyszymy o nauczycielach, policjantach, barmanach czy bankowcach, którzy amatorsko, po pracy, kopią piłkę. A przy okazji reprezentują swój kraj w rozgrywkach międzynarodowych. Z wiadomym skutkiem. Dla nich każdy strzelony gol jest świętem, a te stracone chlebem powszednim. W starciu z drużyną Waldemara Fornalika zdobyli pierwszą bramkę w meczu o punkty od pięciu lat. Było co świętować. Polacy odpowiedzieli na trafienie gospodarzy pięcioma golami, ale u nich wielkiej radości nie było. Ot, po prostu kolejny dzień w pracy.

AMATOR I ZAWODOWIEC 

Jak zostać bohaterem San Marino? To proste. Wystarczy być piłkarzem i strzelić gola w oficjalnym meczu reprezentacji tego kraju. Wróć, to nie jest takie proste. Alessandro Della Valle zdobył bramkę w starciu z Polską i było to jedyne trafienie jego drużyny w eliminacjach MŚ 2014. Alessandro na co dzień pracował w firmie sprzedającej wyroby ceramiczne. Po tym, jak pokonał Artura Boruca, dostał propozycję gry w Polsce. Wprawdzie nie od Ceramiki Opoczno, ale od czwartoligowej Polonii Warszawa. Della Valle przyjechał nawet do stolicy, ale do podpisania kontraktu ostatecznie nie doszło. Reprezentant San Marino nie chciał stracić dobrze płatnej pracy przedstawiciela handlowego. Dla niego mecz z Polską był zwieńczeniem kariery. Dla Piotra Zielińskiego to samo spotkanie było tylko wstępem do reprezentacyjnej przygody. W Serravalle 19-latek strzelił dwa gole, zaliczył asystę i został bezdyskusyjnie wybrany piłkarzem meczu. Bilans jego spotkań w kadrze, po San Marino, był obiecujący: trzy gole w pięciu spotkaniach.