To była trudna misja. 25 sierpnia 1986 roku Wojciech Łazarek został selekcjonerem biało-czerwonych. Popularny „Baryła” wygrał konkurs na jedno z najbardziej prestiżowych stanowisk w polskim futbolu. Przed Łazarkiem postawiono wyjątkowo trudne zadanie. Zastąpił w roli „pierwszego” Antoniego Piechniczka, który doprowadził kadrę do 3. miejsca na hiszpańskim mundialu (1982), a cztery lata później w Meksyku dotarł z drużyną do 1/8 finału. Po powrocie z Kraju Azteków Piechniczek zrezygnował ze stanowiska, a Łazarka, w związku ze zmianą pokoleniową, czekała gruntowna przebudowa kadry. Tymczasem na horyzoncie były już eliminacje do Euro 1988, a później do włoskiego mundialu. Brakowało czasu na spokojną pracę. Ostatecznie misja Łazarka nie zakończyła się sukcesem, ale warto przypomnieć najważniejsze fakty i liczby związane z jego prawie 3-letnią kadencją.
►Zaczął od remisu, a skończył porażką. W selekcjonerskim debiucie (7 października 1986 roku na stadionie Zawiszy w Bydgoszczy) kadra tylko zremisowała z Koreą Północną. Gospodarze przegrywali 1:2, ale od totalnej kompromitacji uratował biało-czerwonych Jan Karaś, który strzelił wyrównującego gola w ostatniej minucie. Łazarek dał szansę 6 debiutantom, ale w sumie zagrało w tym meczu aż... 21 zawodników. Ten rekord poprawił (o jednego gracza) dopiero w 2002 roku Jerzy Engel (1:0 z Estonią) w spotkaniu towarzyskim przed mundialem w Japonii i Korei. Ostatni mecz Łazarka, to było już poważne granie. Niestety, bez sukcesu, jak całe eliminacje do mundialu 1990. 3 czerwca 1989 roku (czyli dzień przed pamiętnymi wyborami do sejmu i senatu, które uważa się za koniec PRL-u), biało-czerwoni nie stanęli na wysokości zadania i gładko przegrali z Anglią na Wembley (0:3). Aż siedmiu piłkarzy grało w pierwszym i ostatnim meczu Łazarka: Dariusz Wdowczyk, Waldemar Prusik, Waldemar Matysik, Ryszard Tarasiewicz, Jan Urban, Marek Leśniak i Jan Furtok. Biorąc jednak pod uwagę liczbę zmian w starciu z Koreą Północną, nie powinno to dziwić.
►Reprezentacja prowadzona przez Wojciecha Łazarka rozegrała w trakcie jego prawie 3-letniej kadencji 32 mecze, z których 18 wygrała, 5 zremisowała i 9 przegrała. Bilans nie jest najgorszy, ale z 8 spotkań w el. ME biało-czerwoni wygrali tylko 3, a z 3 w el. MŚ zaledwie jedno. W sumie kadra Łazarka rozegrała 21 meczów towarzyskich oraz 11 o punkty. W 1986 roku drużyna narodowa rozegrała pod wodzą Łazarka 4 mecze, w 1987 - 11, w 1988 - 10, a w 1989 - 7. Najwyższa porażka to wspomniane 0:3 z Anglią (1989), a najwyższą wygraną było 4:1 z Norwegią (24 marca 1987 roku we Wrocławiu). Najwięcej goli padło jednak w starciu z Węgrami w Budapeszcie (17 maja 1987 roku, el. ME). Polacy prowadzili 1:0, później 2:1, by ostatecznie przegrać 3:5.
► W trakcie kadencji Łazarka biało-czerwoni zagrali z reprezentacjami 24 krajów. Najczęściej z Rumunią - 3 razy (1987: wygrana 3:1, 1988: 2:2, 1989: wygrana 2:1), dwukrotnie z Grecją (1986, 1987), Irlandią (1986, 1988), Holandią (1986, 1987), Norwegią (1987, 1989), Cyprem (2x1987), Węgrami (2x1987) i NRD (1987, 1988).
17 rywali to kraje z Europy (1986: Grecja, Irlandia, Holandia, 1987: Finlandia, Norwegia, Cypr, Węgry, NRD, Rumunia, Czechosłowacja, 1988: Izrael, Irlandia Północna, ZSRR, Bułgaria, Albania, 1989: Szwecja, Anglia), 3 z Ameryki Północnej (1988: USA, Kanada, 1989: Meksyk) oraz 2 z Ameryki Środkowej (1989: Kostaryka, Gwatemala).
Za kadencji Łazarka biało-czerwoni zagrali pierwsze oficjalne mecze z Kostaryką (4:2) i Gwatemalą (1:0) w trakcie lutowego tournée w 1989 roku.
► 68 piłkarzy sprawdził trener Łazarek w 32 meczach. Najwięcej spotkań rozegrali: Jan Urban - 31 (opuścił tylko mecz z Grecją w 1987 roku), Ryszard Tarasiewicz - 29, Waldemar Prusik - 28, Dariusz Wdowczyk - 24, Józef Wandzik - 19, Paweł Król i Krzysztof Warzycha - 17, Damian Łukasik i Jan Furtok - 16, Dariusz Dziekanowski - 15.
Dane wg portalu www.hppn.pl
► Biało-czerwoni w trakcie kadencji popularnego „Baryły” strzelili 55 goli, a stracili 43. Najwięcej Jan Furtok - 7. Kolejne miejsca zajmują: Ryszard Tarasiewicz - 6, Dariusz Dziekanowski, Roman Kosecki i Marek Leśniak - 5, Jan Urban i Krzysztof Warzycha - 4, Waldemar Prusik i Andrzej Rudy - 3, Wiesław Cisek i Paweł Król - 2 oraz Jan Karaś, Marek Koniarek, Dariusz Kubicki, Dariusz Marciniak, Włodzimierz Smolarek, Robert Warzycha, Dariusz Wdowczyk, Roman Wójcicki - 1 oraz bramka samobójcza: Trifon Iwanow z Bułgarii. Najpiękniejszy gol? Kapitalne uderzenie Tarasiewicza z wolnego w spotkaniu ze Szwecją (1:2, el. MŚ) w 1989 roku.
►35 zawodników zadebiutowało w koszulce z orzełkiem na piersi w trakcie selekcjonerskiej kadencji Wojciecha Łazarka. W tym gronie byli piłkarze, którzy zagościli w drużynie narodowej na dłużej (Roman Kosecki, Jarosław Bako, Roman Szewczyk, Robert Warzycha, Jacek Ziober), ale także już trochę zapomniani (Modest Boguszewski, Grzegorz Stencel, Marek Ługowski, Piotr Brzoza). Gole w debiucie strzelili: Marek Koniarek i Dariusz Marciniak.
Debiutanci w kadrze Wojciecha Łazarka:
Henryk Bolesta, Tadeusz Świątek, Wiesław Wraga, Marek Leśniak, Andrzej Sikorski (II), Juliusz Kruszankin (1986, Korea Północna), Marek Koniarek, Andrzej Rudy (1986, Irlandia), Jacek Grembocki, Leszek Iwanicki, Janusz Jojko (1987, Finlandia), Marek Ługowski (1987, Norwegia), Jacek Bayer (1987, Cypr), Dariusz Marciniak (1987, Węgry), Modest Boguszewski, Wiesław Cisek (1987, NRD), Marek Szczech, Mieczysław Szewczyk (1987, Rumunia), Marek Kostrzewa, Ryszard Robakiewicz (1987, Holandia), Witold Wenclewski (1987, Czechosłowacja), Robert Warzycha (1987, Cypr), Ryszard Jankowski, Ryszard Cyroń, Roman Kosecki (1988, Rumunia), Piotr Brzoza (1988, Izrael), Jacek Ziober (1988, Irlandia Płn.), Grzegorz Stencel, Witold Bendkowski (1988, Irlandia), Jarosław Bako (1988, ZSRR), Piotr Jegor, Krystian Szuster, Piotr Soczyński (1988, Kostaryka), Dariusz Fornalak (1988, Gwatemala), Roman Szewczyk (1989, Rumunia).