I nagle cały obraz Irlandii Północnej się rozsypał w czwartek wieczorem. Gdy zbliżaliśmy się do meczu z Niemcami, a w perspektywie mieliśmy spotkanie z zawsze niebezpieczną Ukrainą, stało się coś absolutnie nieprzewidywalnego.

Ta sama silna Ukraina, która mimo porażki z Niemcami zaprezentowała się naprawdę nieźle, wyszła na stadion w Lyonie po i… przegrała. Tego się nikt nie spodziewał.

Jeszcze przed samym spotkaniem Michael O’Neill przyznał się niejako do błędu z meczu z Polską i w pierwszej jedenastce dokonał aż pięciu zmian. Kluczową był brak Kyle’a Lafferty’ego, czyli największej (i w opinii wielu jedynej) ofensywnej broni debiutantów na mistrzostwach Europy. Zastąpił go na szpicy Conor Washington.

Co prawda ustawienie Irlandii Północnej nie uległo zmianie (1-4-5-1), ale wreszcie rywale nie tyle co odważniej, ale po prostu zaczęli grać w piłkę. W porównaniu do meczu z Polską to duży postęp, bo przeciwko biało-czerwonych Irlandczycy z Północy w ogóle nie atakowali. Udało im się nawet pobić rekord, o który trudno było przez 16 lat. Piłkarze Michaela O’Neilla zostali pierwszym zespołem od 2000 roku, który w pierwszej połowie pojedynku mistrzostw Europy nie oddał strzału. 

Po dramatycznie słabym meczu z Polską, przyszedł czas na wygrane spotkanie z Ukrainą. Irlandia Północna strzeliła 2 gole, nie straciła żadnego. Pierwszą bramk`ę zdobyła dzięki swojej największej broni, czyli stałemu fragmentowi gry.

Ukraińcy atakowali, ale to Gareth McAuley strzelił gola po dośrodkowaniu z rzutu wolnego. Na sam koniec bramkę zdobył Nial McGinn i w ten sposób słaba przeciwko Polsce Irlandia Północna wyeliminowała zawsze niewygodną Ukrainę z EURO 2016.

Jak więc mamy traktować Irlandię Północną, która w grupie zajmie co najmniej trzecie miejsce? I w końcu czego mamy się spodziewać po Ukrainie? Wszyscy obawialiśmy się tego pierwszego meczu, wygraliśmy. Z nadzieją podchodziliśmy się do drugiego, zremisowaliśmy choć było bardzo blisko trzech punktów. A co z trzecim meczem?

W takim, a nie innym rozłożeniu sił jesteśmy faworytem. Najważniejsze jednak, że nasi piłkarze nie boją się tego powiedzieć. Oni wiedzą, że są lepsi i w przeciwieństwie do rywali najprawdopodobniej będą nadal grali w turnieju. A to już jest dla nas duży sukces.

Cezary Jeżowski