O piłkarskiej karierze Loewa książki napisać nie można. Był jednym z wielu zawodników z Bundesligi, niczym szczególnym się nie wyróżniał. Co prawda rozegrał cztery mecze w młodzieżowej reprezentacji Niemiec, ale nigdy nie dostąpił zaszczytu debiutu w kadrze seniorskiej. Urodzony w Schönau, karierę rozpoczął w SC Freiburg na pozycji pomocnika. Jego dobre występy w 2. Bundeslidze dostrzegli działacze VfB Stuttgart, ale Badenii-Wirtembergii „Jogi” wielkiej kariery nie zrobił i musiał szukać sobie nowego pracodawcy. Jego usługami zainteresował się Eintracht Frankfurt i trzeba przyznać, że tam odgrywał już bardziej znaczącą rolę. Mimo to już po roku ponownie zameldował się we Freiburgu, gdzie spędził kolejne dwa sezony. Po tym czasie znów dostał szansę w Bundeslidze, przywdziewając barwy Karlsruher SC. Na Wildparkstadion przeżył jednak spadek z najwyższej klasy rozgrywkowej. Ponownie zawitał więc do Freiburga. Tam spędził ostatnie cztery lata w futbolu na wysokim poziomie. W 1989 roku wyjechał do Szwajcarii, gdzie przywdziewał trykoty FC Schaffhausen, FC Winterthur i FC Frauenfeld. Przygodę z piłką nożną w roli zawodnika zakończył w 1995 roku.

W tym ostatnim klubie zbierał też pierwsze szlify trenerskie jako grający szkoleniowiec. Do Niemiec powrócił tuż po zakończeniu kariery, aby objąć asystenturę w VfB Stuttgart u boku Rolfa Fringera. W klubie ze Stuttgartu dowodzenie przejął w 1996 roku i z tym klubem odniósł pierwsze istotne sukcesy – wywalczył Puchar Niemiec i doprowadził zespół do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. Został dostrzeżony przez Fenerbahce Stambuł i wkrótce zameldował się nad Bosforem. Tam jednak nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił do kraju, by objąć Karslruher SC. Pracował jeszcze w tureckim Adanasporze, austriackim Tirolu Innsbruck (z którym zdobył mistrzostwo kraju) oraz Austrii Wiedeń. W 2004 roku rozpoczęła się jego przygoda z reprezentacją Niemiec – został asystentem Jurgena Klinsmanna. Po mundialu w 2006 roku, który zakończył się dla naszych zachodnich sąsiadów na trzecim miejscu, Klinsmann złożył rezygnację, a federacja przekazała ster Loewowi. W swoim pierwszym wielkim turnieju wywalczył wicemistrzostwo Europy. Dwa lata później Niemcy wywalczyli brązowy medal mistrzostw świata w RPA. W kolejnym europejskim czempionacie drużyna Loewa odpadła w półfinale, ale dwa lata później, na mundialu w Brazylii nie miała już sobie równych i wywalczyła czwarty w historii tytuł mistrza świata. W bieżącym EURO Niemcy mają apetyt na kolejny sukces i z pewnością są jednym z głównych faworytów do tytułu. Czy genialny strateg, jakim niewątpliwie jest Joachim Loew, po raz kolejny udowodni, że jest skazany na sukces?