Na ten mecz wybrało się około tysiąca kibiców w biało-czerwonych koszulkach i szalikach. Polacy wzięli ze sobą znajomych z Ameryki czy Anglii, którym chcieli pochwalić się swoją drużyną. Sektor biało-czerwonych tu na końcu świata robił fantastyczne wrażenie. Miejscowa Polonia przez lata czekała na to, by móc zobaczyć w akcji swoich piłkarzy. I choćby za to należała się im odrobina szacunku. Tymczasem kilku zawodników potraktowało spotkanie jak podwórkową kopaninę. Na przykład Bartosz Bosacki sprawiał wrażenie, jakby w ogóle grał za karę. Nie chciało mu się atakować rywali, snuł się po boisku, nawet nie próbował zachowywać pozorów zaangażowania. Roger, zwłaszcza w pierwszej połowie, również robił łaskę, że gra w barwach narodowych. W ciągu zaledwie 45 minut zaliczył kilka tak karygodnych strat, że gdyby był to mecz ligowy w Polsce, na pewno nie obyłoby się bez oskarżeń o sabotaż. Zresztą cała nasza drużyna kompletnie nie miała pomysłu na grę.

Staraliśmy się na boisku robić to, co ćwiczyliśmy przez tych kilka dni w Kapsztadzie. Robiliśmy, co mogliśmy, ale było widać, że w tym składzie nie graliśmy wielu spotkań. Zabrakło głównie równowagi między poszczególnymi formacjami, ale spodziewaliśmy się tego, bo przecież nie mieliśmy do dyspozycji wielu kontuzjowanych piłkarzy. Nie szukam żadnego wytłumaczenia, jednak rzeczywistość jest taka, że zabrakło kilku kluczowych zawodników. Myślę, że ten mecz doda doświadczenia piłkarzom, które może zaprocentować w eliminacjach. Przegraliśmy z zespołem, który przygotowuje się do ważnego turnieju, a po nas było widać, że jesteśmy na końcu sezonu i przygotowujemy się do wakacji.

Piłkarze Leo Beenhakkera wyglądali, jakby mieli kłopoty z aklimatyzacją. Przed meczem na trudne warunki meczu zwracał uwagę Jan de Zeeuw. Spotkanie zostało rozegrane na wysokości 1600 m n.p.m. i Polacy sprawiali wrażenie, jakby nie mogli złapać powietrza.