Spotkanie rozpoczęło się obiecująco dla gospodarzy. Już w 1. minucie akcja Hawrylewicza stanowiła zapowiedź zdecydowanych ataków. I rzeczywiście. Portowcy od początku ruszyli do odrabiania straty z pierwszego meczu. Próbowali zaskoczyć Schumachera Hawrylewicz, Leśniak, Turowski i Kensy – bez skutku. Goście zrewanżowali się natomiast strzałami Allofsa i Engelsa, z którymi radził sobie w dobrym stylu Szczech. Tak było niemal przez cały mecz. Napór Pogoni – groźne kontrataki podopiecznych trenera Löhra.

Dopiero po zmianie stron Pogoń zaczęła grać z większym animuszem. Tempo akcji nabrało rozmachu, piłka nareszcie zaczęła szybciej krążyć pomiędzy jej zawodnikami. Nastąpiło oblężenie „świątyni” Schumachera, który nie stracił głowy nawet, gdy efektownym lobem próbował go zaskoczyć... Hönerbach. Z wolna jednak dojrzałość podopiecznych Hannesa Löhra zaczęła przeważać. Köln jest zbyt rutynowanym zespołem, by nie pójść za ciosem w momencie, gdy rywale nie mogli jeszcze dojść do siebie po niewykorzystanym przez Kensego karnym. Littbarski dostrzegł samotnie stojącego Beina, dokładnie i bardzo sprytnie zagrał mu piłkę i nie pomógł nawet daleki wybieg Szczecha. Bein ze stoickim spokojem zwiódł szczecińskiego bramkarza, dopełniając za chwilę formalności.

Jak grała Pogoń? Gorzej niż w Kolonii. Nie istniała przede wszystkim druga linia, mimo że wystąpił w niej Wolski. Wystarczy powiedzieć, że najlepszy w niej był niedawny drugoligowiec Hawrylewicz i młody Kuras. Kensemu nie mam zamiaru dokuczać. Sam wie, w jakiej jest formie. Nic złego nie mogę również napisać o bramkarzu Marku Szczechu. O pozostałych lepiej zamilczeć.