„Jeden z moich najlepszych kumpli w Juventusie. Kapitalnie się z nim grało, ale i poza boiskiem był kompanem jakich mało. Wesoły, życzliwie usposobiony do świata i ludzi. Kiedy latem 1982 roku zacząłem grać w Juventusie, Paolo był właściwie świeżo upieczonym mistrzem świata i królem strzelców Espańa 82. A jednak to inny gwiazdor „Bianconerich”, Michel Platini, co roku zostawał królem strzelców Serie A. Paolo nie miał z tym problemu, nie był specjalnie zazdrosny. On robił swoje w polu karnym: ściągał na siebie uwagę obrońców, robił często miejsce Platiniemu i mnie, a gole dla Juventusu i tak padały.

Świetna „dziewiątka” – niby filigranowy, a znakomicie blokował i zastawiał piłkę. Miał nosa w szesnastce rywali (prawdziwy piłkarski sęp czekający na okazję). Umiał podejmować szybkie, nawet błyskawiczne decyzje, co dla środkowego napastnika było i jest niezwykle ważne. Twardziel jakich mało.



Musiał odcierpieć dwa lata dyskwalifikacji za udział w piłkarskiej karierze korupcyjnej Totto Nero. Zakwalifikowany w ostatniej chwili do kadry Włoch na mistrzostwa świata w 1982 roku, odpłacił się zdobyciem sześciu goli. Współczułem mu, bo wielokrotnie operowano mu kolana, a czasami żartujemy wspólnie, że niewiele nam z tych kolan zostało… – wspomina Paolo Rossiego w książce „Mecze mojego życia” Zbigniew Boniek.

>>>PAOLO ROSSI BOHATEREM PÓŁFINAŁU Z POLSKĄ NA MUNDIALU 1982. OBEJRZYJ MECZ W BIBLIOTECE PZPN<<<

Paolo Rossi był wychowankiem Juventusu, ale zanim dostał szansę w pierwszym zespole „Starej Damy” w rozgrywkach ligowych, występował w Como 1907, Vicenzie Calcio i AC Perugii. W klubach tych imponował skutecznością, powrócił więc do Turynu i z Juventusem sięgnął po Puchar Europy (1985), Puchar Zdobywców Pucharów (1984), Superpuchar Europy (1984), dwa tytuły mistrza Włoch (1982, 1984) i krajowy puchar (1983). Ostatnie dwa lata kariery spędził w AC Milanie i Hellasie Werona.

W reprezentacji Włoch rozegrał 48 spotkań, zdobywając 20 bramek. Sięgnął z nią po tytuł mistrza świata (1982), został królem strzelców mundialu. Uczestnik turniejów finałowych mistrzostw świata (1978, 1986).



Fot.: East News